അനുഭവപരമ്പര

 

പണിയെടുത്തിട്ടെത്ര നാളായി? ഒരെത്തും പിടിയും കിട്ടുന്നില്ല. എന്റെ ഉളികൾ എവിടെ? മെഷീനുകൾ എവിടെ? അവ എങ്ങോട്ട് പലായനം ചെയ്തു.! ഏറെ തിരഞ്ഞപ്പോൾ പഴയൊരു സ്ക്രൂ ഡ്രൈവർ കണ്ടു. എത്രയെത്ര വാതിലുകളുടെ വിജാഗിരികൾ ഉറപ്പിച്ചവനാണ്! ഇപ്പോൾ ആർക്കും വേണ്ടാതെ ഒരു മൂലക്ക്. ഇeപ്പാഴത് മകന്റെ കളിപ്പാട്ടം കൂടിയാണ്. 

പണ്ട് ഒരു സ്കൂൾ അവധി നാളിലെങ്ങോ രാമൻ വല്ല്യച്ചൻ പണിക്ക് കൂട്ട് വിളിച്ചു. പെരിങ്ങോട് റോഡിലെ ഇയ്യാവു മാഷുടെ വീട്ടിലായിരുന്നു പണി. യഥേഷ്ടം മൂക്കുപൊടി വലിച്ച് വലിച്ച് മാഷുടെ മൂക്കിൻ തുളകൾ കുതിരാൻ തുരങ്കം മാതിരി തോന്നിച്ചു. റിട്ടയർ ചെയ്ത മാഷും ഭാര്യ റിട്ടയർ ചെയ്ത ടീച്ചറും' അവിടെ വിറകുപുര പട്ടിക മാറ്റി ഓടിളക്കി മേയലായിരുന്നു പണി.

എനിക്കൊന്നും അറിയില്ല. ഞാൻ താഴെ നിന്നു. ശ്വാസം മുട്ടുള്ള വല്യച്ചൻ എങ്ങിനെയോ മോളിൽ കേറി ഓടിളക്കി തരാൻ തുടങ്ങി. പത്തു മണിയായപ്പോൾ ഞങ്ങൾ ചായ കുടിക്കാൻ നടന്നു. ഇപ്പോഴത്തെ കുറ്റനാട് ബസ് സ്റ്റാന്റിനടുത്ത റോഡരികിലെ കൃ ഷണ ഹോട്ടലിനെനോട് ഇരിക്കാൻ പറഞ്ഞ് വല്യച്ചൻ ചാരായം കുടിക്കാൻ പോയി. നൂറ് മില്ലി ചാരായം കുടിച്ച് വന്ന് ഞാനും വല്യച്ചനും പൊറാട്ട മീൻചാറും കൂട്ടി കഴിച്ചു.
പിന്നെ പുര പുറത്ത് കയറിയപ്പോൾ വല്യച്ചന് ശ്വാസം മുട്ടിന്റെതായ ഒരു ബുദ്ധിമുട്ടും തോന്നിയില്ല.
 
നന്ദിയംകോട്ടിൽ കൂട്ടുകാരായ വിനോദിന്റേയും പ്രദീപിന്റേയും വല്യേട്ടൻ മണിയേട്ടന്റെ കല്യാണത്തലേന്ന് പാട്ടും കൊട്ടുമൊക്കെയായി ആഘോഷ പൂരം. കല്യാണ വീട്ടുകാരും വന്നവരും ഒക്കെ നല്ല പാട്ടുകാർ. സുമംഗലീ നീ ഓർമ്മിക്കുമോ... എന്ന പാട്ട് ഏറ്റവും മുതിർന്ന കൊച്ചു പാപ്പൻ പാടുന്നത് പെട്രോമാക്സിന്റെ വെട്ടത്തിൽ കണ്ടു. അതിലേറെ കൗതുകം ദൂരേ നിന്നെങ്ങോ വന്ന ചുരുണ്ട മുടി നീട്ടിവളർത്തിയ യുവകോമളനിലായിരുന്നു. കാരണം അയാളിൽ ഒരു അണ്ണാൻ കുഞ്ഞ്! ആ കുഞ്ഞ് യുവകോമളന്റെ പോക്കറ്റിലും കഴുത്തിലും തോളിലും കൈയ്യിലും ചുരുളൻ മുടിക്കുള്ളിലുമായ് മേഞ്ഞ് നടന്നു. കൗമാരക്കാരികൾ അയാളെയും അണ്ണാൻ കുഞ്ഞിനേയും പ്രണയാർദ്രമായി നോക്കി. ഇടക്കിടക്ക് അയാൾ അണ്ണാന്പഴം കൊടുക്കുന്നു പാല് കൊടുക്കുന്നു.

 

പിറ്റേന്ന് പ്രഭാതം വല്ലാത്തൊര് നടുക്കത്തിലാണ് ഉണർന്നത്. ആ അണ്ണാൻ കുഞ്ഞ് മോഷണം പോയെന്ന വാർത്തയുമായി. ആ കല്യാണനാൾ അയാൾ അണ്ണാൻ കുഞ്ഞിനെ തിരഞ്ഞ് കുറേ അലഞ്ഞു. കണ്ടെത്താൻ പറ്റിയില്ല. വളരെ സങ്കടത്തോടെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് വൈകുന്നേരം അയാൾ നടന്ന് പോകുന്നത് വീടിന്റെ വടുക്കോർത്ത് നിൽക്കുമ്പോൾ കണ്ടു.
 
ഒന്നിനും പ്രത്യേകിച്ച് കാരണമൊന്നും വേണമെന്നില്ല. മരിക്കാൻ, പ്രണയിക്കാൻ, പ്രണയിക്കപ്പെടാൻ. യാതൊരു ഉറപ്പൊന്നുമില്ലാതെയാണ് ഒന്നു പുറത്തു പോകുന്നത്. തിരിച്ചെത്തിയാലെത്തി. കിളികളുടെ ഭാഷയറിയലാണ് ഇതിൽ നിന്നൊക്കെ രക്ഷപ്പെടാനുള്ള ഏക മാർഗ്ഗം. 

 

തുടരും... 

പുലിയേ പുലി 

വയൽക്കരയിലെ പുതിയ വീട്ടിൽ ഇന്നലെ രാത്രി ചെറിയ ഭീതിയോടെയായിരുന്നു ഉറങ്ങാൻ കിടന്നത്. നാട്ടിൽ ഈയടുത്ത കാലത്ത് രാത്രിയിൽ പ്രത്യക്ഷമാവുന്ന അജ്ഞാത ജീവിയെ പറ്റിയുള്ള വാട്സ് ആപ്പ് 

സന്ദേശങ്ങൾ ഫോണിൽ നിറഞ്ഞ് കവിഞ്ഞു. തൊട്ടയൽ ഗ്രാമത്തിൽ ജീവിയെ കണ്ടെന്നും പറഞ്ഞ് കുറേ ആളുകൾ ടോർച്ചും വടിയുമായി പരക്കംപായുന്ന വീഡിയോകൾ. അത് ഒരാളാണെന്നും അല്ല ഒരു ജീവിയാണ് എന്നും തർക്കങ്ങൾ മുറുകുന്നു. ഇന്നലെ രാത്രി തൊട്ടയൽപക്കത്ത് രൂപം വന്നെന്ന വാർത്ത കാലത്ത് അറിഞ്ഞു. രാത്രി കിടക്കുമ്പോൾ രണ്ട് മടവാൾ ഞങ്ങൾ തലക്ക് മീതെ സൂക്ഷിക്കുന്നു. ഒന്നെനിക്കും പിടിയിളകിയത് ഭാര്യക്കും.

വീടിനു താഴെ കിലോമീറ്ററുകൾ പരന്നു കിടക്കുന്ന കായൽ പാടമാണ്.രണ്ടു വർഷം മുൻമ്പാണ് വയലിന് മറുതലക്കൽ ഒരു വീടിന്റെ അടുക്കള ചായ്പ്പിനപ്പുറത്തു നിന്ന് പൊതിരൻ പുലിയെ വനം വകുപ്പ് പിടിച്ച് വാളയാർ കാട്ടിൽ കൊണ്ടു വിട്ടത്. പാവം, കാടിറങ്ങി പുഴ നീന്തി വിശന്ന് വലഞ്ഞ് എണീക്കാനാവാതെ കിടപ്പിലായിരുന്നു.

വൈറസിനെപ്രതി ജാഗ്രതയിലും ജീവനെപ്രതി ജാഗരൂഗവും. വലിയ വല്യച്ചന്റെ മൂത്ത മകളുടെ കല്യാണം. കറണ്ടില്ല .വഴികളില്ല' വെളിച്ചങ്ങളില്ല. പെട്രോമാക്സെന്ന ഏറ്റവും ആധുനിക യന്ത്രത്തിന്റെ പ്രവർത്തനം അറിയുന്ന ആധുനികരായ ചെറുപ്പക്കാരൻ അത് പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നു. ചുറ്റിനും അതിന്റെ പ്രവർത്തനം കാണാൻ തടിച്ച് കൂടിയ കുട്ടികളും മുതിർന്നവരും. തലേന്ന് രാത്രി പെട്രോമാക്സ് വെളിച്ചവും ചാരായ മണവും പരന്നൊഴുകി. തലേന്നു രാത്രിയിൽ കായത്തോല് കൊണ്ട് ഉപ്പേരി  വടുകപുളിയുടെ കയ്ക്കുന്ന അച്ചാറ്, കുമ്പളങ്ങ തേങ്ങയരച്ചു വച്ച കൂട്ടാനും കൂട്ടി ചോറുണ്ടു. വർത്തമാനങ്ങൾ ചിരികൾ. പച്ചക്കറിയരിഞ്ഞ് വിസ്മയിപ്പിക്കുന്ന ഉണ്ണിയേട്ടൻ. ചീട്ട് കളിച്ച് ബീഡി വലിച്ച് ഹരത്തിൽ ചെറുവാല്യക്കാർ. പെട്ടെന്നതാ എന്തോ അഭിപ്രായ വെത്യാസത്തിൽ വല്യച്ചന്റെ അളിയൻ ഉമ്മറത്ത് നിന്ന് മുറ്റത്തേക്കിറങ്ങുന്നു. ഒപ്പം ഭാര്യയേയും മക്കളേയും വിളിക്കുന്നു. വല്യച്ചനും എന്തോ പുലമ്പുന്നു. അളിയനും പുലമ്പുന്നു. അവരളിയനും അളിയനും തമ്മിലുള്ള കാര്യമല്ലേ . ആരും ഇടപെട്ടില്ല.

പാതിയുറങ്ങിയെഴുന്നേറ്റ രണ്ട് കുട്ടികൾ കാര്യമെന്തെന്നറിയാതെ അച്ഛനെ നോക്കി നിന്നു. ഞാനുമെന്റെ മക്കളും ഈ കല്യാണം കൂടില്ല എന്നയാൾ പ്രഖ്യാപിക്കുന്നത് ഉറക്കച്ചടവോടെ ഞാനും കണ്ടു. ആ രാത്രി അവർ ഇറങ്ങി. പത്ത് മുപ്പത് കിലോമീറ്റർ ദൂരെയുള്ള കളൂർക്ക്. ഇന്നും രാത്രി ആറ് മണി കഴിഞ്ഞാൽ അങ്ങോട്ട് വണ്ടിയില്ല. അപ്പോൾ അന്ന് അവർ എങ്ങോട്ട് പോയിരിക്കണം? പോരാത്തതിന് ബസ്സിറങ്ങി അഴിമുഖത്തു നിന്ന് കടത്തു കടന്നും പോകണം! ഇന്നും എനിക്ക് പിടുത്തം കിട്ടാത്ത കാര്യമായി അവരുടെ ആ യാത്ര.
 
ഉറക്കത്തിൽ
ജലവഴികളെ സ്വപ്നം കണ്ടിട്ടുണ്ടോ?
ഒഴുക്കിൽ നാം
അറിയാതെ പെട്ട്
തുഴയില്ലാ
നിലയില്ലാ
കയങ്ങളിൽ ഉലഞ്ഞ്
മരണമെന്ന നേർത്ത
കൈവഴികളിലേക്ക്.

തുടരും... 

അതെ, സുധാകരേട്ടൻ തന്നെ!

സുധാകരേട്ടന്റെ ഭാര്യ ലേശം സ്ട്രോങ്ങായിരുന്നു. അമ്മ അതിലേറെ സ്ട്രോങ്ങായിരുന്നു. അടുക്കളയിൽ അവരിരുവരും കട്ടക്ക് കട്ടക്ക് മുട്ടി. കാലം വൈദ്യുതിക്കും മുൻമ്പാണ്. മൂന്ന് കട്ട ബാറ്ററിയിൽ റേഡിയോയിലെ വാർത്തകളും, വയലും വീടും, നാടകവും, ചലച്ചിത്ര ഗാനങ്ങളും സുധാകരേട്ടൻ പണി മാറ്റി വന്ന് എണ്ണ തേച്ച് കുളിച്ച് ഉമ്മറത്ത് തിണ്ണയിൽ ചുമരും ചാരിയിരുന്ന് കേൾക്കും.  

മൂപ്പര് പണി മാറ്റി വരുമ്പോൾ കൊണ്ടുവന്ന മത്തി തേങ്ങയരച്ച് വെക്കണോ പുളിയിട്ട് വക്കണോ എന്നതിനെ പ്രതി അടുക്കളയിൽ അടി തുടങ്ങിട്ടുണ്ടാകും. തിരൂര് കാരിയായ മരുമകൾക്ക് മത്തി തേങ്ങയരച്ച് വച്ചാലേ ചോറിറങ്ങുകയൊള്ളൂ. അമ്മായിയമ്മക്കാണെങ്കിലോ വെറും പുളിവെള്ളം മതി. വഴക്ക് കലശലാവുമ്പോൾ സുധാകരൻ റേഡിയോ ഓഫാക്കി അടുക്കളയിൽ കേറിയൊന്ന് മേയും. നന്നാക്കി വച്ച മത്തി തൂറാനിരിക്കുന്ന കുണ്ടനിടവഴിയിൽ പതിക്കും. ഭാര്യയുടെ മുടി പിടിച്ച് വലിച്ച് പുറത്ത് രണ്ടെണം കൊടുക്കും. അമ്മയെ കണ്ണുരുട്ടി മെരട്ടും. എന്നിട്ടോ എല്ലാം ശാന്തമായാൽ മൂവരും കൂടി ചോറിൽ ഇളം ചൂടുവെള്ളം ഉപ്പിട്ട് കുഴച്ച് ഉണക്കമുളകും കൂട്ടി കടിച്ച് തിന്നും. ഉറങ്ങാൻ കിടക്കും നേരം കലവും, കൈലും, കണയും ഞാനാർക്കും വിട്ടുകൊടുക്കില്ല എന്ന് മരുമകൾ കേൾക്കേ അമ്മായിയമ്മ പുലരും വരെ പുലമ്പിക്കൊണ്ടിരിക്കും.

കുടുംബത്തിൽആരോ മരിച്ചു. അതിന്റെ അടിയന്തിര സദ്യക്ക് പോകാൻ പുറപ്പെട്ട എനിക്കും ഹരീഷിനും സന്തോഷിനും അറിയില്ലായിരുന്നു മരിച്ചതാരായിരുന്നൂ എന്ന്. ഒരു മാമ്മൻ. കൊടക്കുഴി എന്ന വിചിത്ര നാമമുള്ള ഗ്രാമത്തിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു.

കൂറ്റനാട് നിന്ന് കുന്ദംകുളം പിന്നെ വടക്കാഞ്ചേരി ബസ്സിൽ കൊടക്കുഴി. കാഴ്ചകളും കൗതുകങ്ങളും കണ്ടു കൊണ്ടിരിക്കേ കൊടക്കുഴിയെത്തി. അവിടന്നും നടന്നും അന്വോഷിച്ചും ഒരു വീട്ടിൽ എത്തിപ്പെട്ടു. സാരിയും ടാർപ്പായയും കൊണ്ട് വലിച്ച് കെട്ടിയ പന്തൽ. അപരിചിതരായ ബന്ധുക്കൾ. ആരാ എവിടുന്നാ എന്നൊന്നും ആരും അന്വേഷിച്ചില്ല. ഞങ്ങൾ കുട്ടികൾ അതു പറഞ്ഞുമില്ല. ചേന, മോരൊഴിച്ച് വച്ച കൂട്ടാൻ, അവിയൽ, കാളൻ ഉപ്പേരി, പച്ചടി, ആരോ കണ്വോക്ക് കൊണ്ടുവന്ന വലിയ പപ്പടം, തേങ്ങാപാലൊഴിച്ച് വച്ച അട പ്രഥമൻ. ആദ്യ പന്തിയിൽ തന്നെ ഞങ്ങളിരുന്നു. നന്നായി ഉണ്ടു. പിന്നെ ആരോടും യാത്രയൊന്നും പറയാതെ ഇറങ്ങി നടന്നു. 

തുടരും... 

അണ്ണാച്ചിമാരുടെ ഐറ്റം 

ദൂരെ ദൂരെ കിഴക്കുള്ള ഷാപ്പിൽ പണി മാറ്റി വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ പോക്ക് പതിവുള്ള കാലം. അജ്ഞാതമായ ദേശവും ഷാപ്പും. ഷാപ്പിലുള്ളവരുടെ പിടി തരാവർത്തമാനങ്ങൾ കൂടുതൽ കൂടുതൽ എന്നെ അങ്ങോട്ടടുപ്പിച്ചു. ചിറ്റൂരിലെ കണ്ണെത്താ പരന്നു കിടക്കുന്ന തെങ്ങിൻ തോപ്പിൽ നിന്ന് അണ്ണാച്ചിമാർ പാണ്ടി ചെത്ത് ചെത്തിയിറക്കും.  

കള്ള് പുലരുംമ്പോഴേക്കും ഷാപ്പിലെത്തിയിരിക്കും. പത്തും പന്ത്രണ്ടും പണിക്കാരുള്ള കുഞ്ഞ അന്ന് ലേശം തരിപ്പിലായി. നീന്തൂര് എവിടെയോ മെയിൻ വാർപ്പ് കഴിഞ്ഞതിന്റെ ഓളത്തിലാണ് ഷാപ്പിലെത്തിയത്. എന്നുമിരിക്കാറുള്ള മൂലയിൽ പപ്പടക്കാരൻ തങ്കൻ ഇരുന്ന് കുടിക്കുന്നു. കുഞ്ഞ പാഞ്ഞു ചെന്ന് തങ്കനെ വലിച്ച് താഴെയിട്ടു നാല് കൊടുത്തു. തങ്കനും വിട്ടില്ല കുഞ്ഞയുടെ ചെവിക്ക് കടിച്ചു .ആരും തടഞ്ഞില്ല. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ രണ്ടാളും ക്ഷീണിച്ചു. വീണ്ടും കള്ളു പറഞ്ഞു. എന്നിട്ടവർ പങ്കിട്ടു കുടിച്ചു. ഒരു ബീഫ് പറഞ്ഞ് പപങ്കിട്ടു കഴിച്ചു. മഴ ചാറാൻ തുടങ്ങി. തങ്കന്റെ കാലൻ കുട നിവർത്തി രണ്ടാളും നടന്നു പോയി.

അത്ഭുതങ്ങളുടെ കലവറയാണ് ഓരോ മനുഷ്യനും. വിഭിന്നമായ വഴികൾ ഓരോരുത്തരും ആരുമറിയാതെ വെട്ടിക്കൊണ്ടിരിക്കും. ചിലർ അവർ വെട്ടിയ വഴിയിലൂടെ തനിയെ യാത്ര ചെയ്യും. വേറെ ചിലർ മറ്റു ചിലരേയും കൈ പിടിച്ച് കൂടെ കൂട്ടും. ചിലരാകട്ടെ സ്വയം വെട്ടിയ വഴിയിലൂടെ
പോകാൻ മടിച്ച് നിൽക്കും. പോയവരാകട്ടെ അഗാധമായ ഗർത്തങ്ങളിൽ പതിക്കുകയോ അത്യുന്നതിയിൽ എത്തുകയോ ചെയ്യും.

തുടരും... 

പഴയ ഒരു മഴക്കാലം  

വയൽക്കരയിലെ പുതിയ വീട്ടിൽ മഴ. ഞങ്ങൾ ഒന്നു തണുത്തു. താഴെ കൊയ്യാറായ വയൽ കാണുമ്പോൾ നെഞ്ചു പിടയുന്നുണ്ട്. മൂന്ന് മാസത്തോളം കണ്ണിലെ കൃഷ്ണമണികൾ പോലെ കർഷകർ ശ്രദ്ധിക്കുന്ന പുഞ്ചയാണ്. വേനലിലെ നെൽകൃഷിക്ക് ഇരട്ടി ശ്രദ്ധ വേണം. 

നന ഒരു നേരം തെറ്റിയാൽ മതി വെയിലേറ്റ് കരിയാൻ. ശ്രദ്ധയോടെ ശുശ്രൂഷിച്ചാൽ ഇരട്ടി വിളവാണ്. ഇതിപ്പോൾ വിളവെടുപ്പാകാറായതാണ്. ഈ ചാറ്റൽ മഴ കർഷകന്റെ നെഞ്ചിലാണ് പെയുന്നത്.

പണ്ടു വേനലിലെ ആദ്യ മഴയിൽ വീട്ടിനുള്ളിൽ ഞാനും അനിയനും പുതപ്പും അഛന്റെ പണി മുണ്ടും എടുത്ത് കൂടാരം പോലുണ്ടാക്കി അതിനുള്ളിൽ ചൂളിപ്പിടിച്ചിരിക്കും.
കുറച്ചു നേരമേ അങ്ങിനെയിരിക്കൂ. പിന്നെ തല്ലു കൂടും. തുടർന്ന് കൂടാരം പൊളിച്ചടുക്കും. എന്നിട്ട് പുറത്തെ മഴയിലേക്കോടും. ആ ഓട്ടം പിന്നെ ഉച്ചക്കു ചോറുണ്ണാനെത്തിയാലായി!

ആദ്യം പാർത്തിരുന്ന അഛന്റെ തറവാടു, മേൽപ്പുര ഓടും, താഴ്പ്പുര ഓലയുമായിരുന്നു. എല്ലാ കൊല്ലവും വേനലിൽ ഓലയും വൈക്കോലും കൊണ്ട് ഇളക്കി മേയും. അത്തവണയെന്തോ അഛന് പണിയില്ലാ കാലമായിരുന്നിരിക്കണം. പുര മേച്ചിൽ നടന്നില്ല. ഒരു വട്ടമൊക്കെ ഇളക്കി മേഞ്ഞില്ലെങ്കിലും ഒന്നും സംഭവിക്കില്ല എന്ന് കിടി കിടി പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്ന അമ്മയോട് ചാരായ ലഹരിയിൽ അഛൻ പറഞ്ഞു.
ആ മഴക്കാലം മുഴുവൻ അടുക്കളയും ഇടനാഴിയും ഉമ്മറവും ജലത്താൽ ചെറു തടാകമാകുന്നത് മേൽപ്പുരയുടെ മുറിയിലിരുന്ന് ഞാനും അനിയനും ചേച്ചിമാരും കണ്ടിരുന്നു. ചോരു മിടങ്ങളിൽ അമ്മ പട്ടയും പാളയും തിരുകി. അടുക്കളയിൽ സൂക്ഷിച്ച ചക്കക്കുരുകൾ മുളച്ച് ഇല വിരിഞ്ഞു.

തുടരും... 

അമ്പതു കഴിഞ്ഞ പെൺകുട്ടികൾ 

തൃത്താല പുഴയോരത്ത് പുതിയ മരമില്ല് വരുന്നു. അതിന്റെ പണി ഞാനും മോഹനേട്ടനും മാത്രമുള്ള പണിക്കാലം. തെങ്ങിൻ കഴുക്കോലുകൾ, ഉത്തരങ്ങൾ, കോടികൾ, വളബന്ധങ്ങൾ, കോടിയാണികൾ... 

തൃത്താല ബസ്സിറങ്ങി വി കെ കടവിലേക്ക് നടക്കും. നടക്കും വഴി പത്തു മണിക്കു കഴിക്കാൻ നാല് ഉഴുന്നു വടവാങ്ങും. താഴെ പുഴ തെളിവെള്ളമായൊഴുകുന്ന വേനൽ. പുഴയിലേക്ക് വരിവരിയായി ആടുകൾ മേയാൻ പോകും. തമിഴത്തി പെണ്ണുങ്ങളും കുട്ടികളും ചാക്കുകളിൽ മണൽ നിറച്ച് കരയിലെവിടെയിങ്കിലും അടുക്കി വച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

ആ മണൽ ആരും കാണാത്ത വഴിയിലൂടെ രാത്രിയിൽ കള്ളക്കടത്തായി എത്തേണ്ട ഇടത്ത് എത്തിക്കോണ്ടിരുന്നു.
ആലിക്കയായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ കോൺട്രാക്ട്ടർ. തികഞ്ഞ ദൈവ വിശ്വാസിയായ ആലിക്ക എന്ത് പറയുമ്പോഴും ദൈവത്തെ ചേർത്തു സംസാരിച്ചു. നിസ്ക്കരിക്കുന്നതിനെപ്പറ്റിയും, നോമ്പെടുക്കുന്നതിനെപ്പറ്റിയും, ദാനധർമ്മങ്ങളെപ്പറ്റിയും പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.

ഉച്ചക്ക് ചോറുണാൻ മറ്റു ഹോട്ടലിൽ പോകണ്ടയെന്നും തൊട്ടപ്പുറത്തുള്ള പെൺകുട്ടികളുടെ ചായക്കടയിൽ നല്ല വൃത്തിയും രുചിയുമുള്ള ചോറ് കിട്ടുമെന്നും പറഞ്ഞു. ഞങ്ങൾ ഉച്ചക്ക് ചോറുണാൻ പോയപ്പോൾ കണ്ട പെൺകുട്ടികൾ അമ്പത് വയസ് കഴിഞ്ഞും ഫുൾ പാവാടയും ബ്ലൗസും ഇട്ട് ചോറ് വിളമ്പിത്തരുന്ന താത്തമാരെയായിരുന്നു. ഇവരോ ആലിക്ക പറഞ്ഞപെൺ കുട്ടികൾ എന്ന് ഓർത്ത് ഞങ്ങൾ പരസ്പരം മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി ചോറുണ്ട് പിറ്റേന്ന് മുതൽ വീട്ടിൽ നിന്ന് ചോറ് കൊണ്ടുവരാൻ തീരുമാനിച്ചു.

അങ്ങിനെ പണിയിൽ മുഴുകിയിരിക്കേ ഞാനൊര് ആട്ടിൻകുട്ടിയുടെ നിലവിളി കേട്ടു. പണിക്കിടയിൽ അതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാൻ നിന്നില്ല. പണിമാറ്റാൻ നേരം പ്രായമായ അമ്മയും മോളും വന്നു. ഒരു ആട്ടിൻകുട്ടി ഈ വഴിവന്നോ എന്ന് ചോദിച്ചു.
അൽപ്പം മുൻ മ്പ് ഒരു നിലവിളി കേട്ട പോലെ തോന്നിയ കാര്യം ഞാൻ സൂചിപ്പിച്ചു. അവർ പുഴയിലേക്ക് കുതിച്ചു. നായ്ക്കൾ കടിച്ച് കീറിയ ആട്ടിൻകുട്ടിയുടെ ശവം കണ്ട് നിലവിളിച്ചു തിരികെ പാഞ്ഞ് വന്ന് എന്നെ തെറി വിളിച്ചു . ആട്ടിൻകുട്ടിയുടെ നിലവിളി കേട്ട് അന്വേഷിച്ച് ചെല്ലാത്തതായിരുന്നു കാരണം.

അവിടുത്തെ പണി പിന്നെയും നീണ്ടു. മഴക്കാലം വന്നു. പുഴ നിറഞ്ഞു കവിഞ്ഞ് ഒഴുകുന്നത് പണിയെടുക്കുമ്പോൾ നോക്കിയിരുന്നു. പണിയിടത്തൊക്കെ വെള്ളം കയറി. വലിയ മര മുട്ടികൾ ഇട്ട് അതിൻമേൽ ഇരുന്ന് പണിയെടുത്തു. ഓരോ മേട്ടത്തിലും മണ്ണിൽ നിന്ന് ചളിവെള്ളം മുഖത്തേക്ക് തെറിച്ചു. അന്ന് തെറിച്ച വെള്ളമിപ്പോഴും മുഖത്ത് പറ്റിപ്പിടിച്ചിരിപ്പുണ്ടെന്ന് തോന്നാറുണ്ട് കവിത പോലെ.

തുടരും... 

കടലു കാണാൻപോയ കഥ 

അങ്ങനെ നീണ്ട നാളത്തെ ചർച്ചക്കും ആലോചനക്കും ശേഷം ഞങ്ങൾ കടലു കാണാൻ തീരുമാനിച്ചു. കടൽ എന്ന് കേട്ടിട്ടേ ഒള്ളൂ. കാണാനുള്ള പുതി എത്രയോ മുമ്പ് കക്ക രവിയുടെ ജൈത്രയാത്ര എന്ന സിനിമ കണ്ട മുതൽ തുടങ്ങിയതാണ്.  

ചാവക്കാട് കടൽ ഉണ്ട് എന്ന കേട്ടറിവ് ഞങ്ങൾക്കുണ്ട്. അന്നാണെങ്കിൽ കൂറ്റനാട് നിന്ന് ചാവക്കാട്ടേക്ക് നേരിട്ടൊര് ബസ്സ് പോകുന്നുമുണ്ട്. അങ്ങനെ അത്യതികം രഹസ്യമായി വണ്ടി കൂലിയുമൊപ്പിച്ച് ഞാനും തോഴൻ സന്തോഷും കൂടി ചാവക്കാട്ടേക്ക് ബസ്സ് കയറി. പെരിങ്ങോട് കോതര തിപ്പലശേരി അക്കിക്കാവ് കുന്ദംകുളം ഗുരുവായൂർ രാജ്യങ്ങൾ പിന്നിട്ട് വണ്ടി ആളും മനുഷ്യനുമില്ലാത്ത ചാവക്കാട് ബസ്സ്റ്റാന്റിൽ വന്നു നിർത്തി. ആളുകൾ ഇറങ്ങി കിളി ഇറങ്ങി കണ്ടക്ടർ ഇറങ്ങി ഡ്രൈവർ ഇറങ്ങി. നാലുപാടും നോക്കിക്കൊണ്ട് ഞങ്ങളുമിറങ്ങി.

ഈ വന്ന വഴികളിലെവിടെയും കടലോ കടപ്പുറമോ കണ്ടില്ല.'

ആരോടെങ്കിലും കടല് ചോദിക്കാൻ സ്വതവേ ഉൾവലിച്ചലുകാരായ ഞങ്ങൾക്കു മടി തോന്നി. അങ്ങനെ മാനം നോക്കി നിൽക്കുമ്പോഴുണ്ട് എതോ സ്ഥലപേരിന്റെ വാലായി കടപ്പുറം എന്ന് ബോർഡ് എഴുതി കണ്ട ബസ്സ് വരുന്നത് പിന്നെയൊന്നുമാലോചിച്ചില്ല. ചാടിക്കയറിയിരുന്നു. വണ്ടി പുറപ്പെട്ടു. കണ്ടക്ട്ടർക്ക് കാശു കൊടുത്ത് ബസ്സില് കണ്ട സ്ഥലപേര് പറഞ്ഞു. വണ്ടി പുറപ്പെട്ടു. ലേശം പോയപ്പോൾ കാറ്റിൽ മറ്റൊരു ഗന്ധം വന്നു തുടങ്ങി
ആ ഗന്ധം കൂടി കൂടി വന്നു. അതേ .. വണ്ടി പോയിക്കൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ പുറത്ത് ഞങ്ങൾ കടല് കാണാൻ തുടങ്ങി ..
ഇതെന്ത് അത്ഭുതം.....! ലോകം ഇവിടെ അവസാനിക്കുകയാണോ.? ഞങ്ങൾ ഇതുവരെ കണ്ട ലോകമേയല്ല.
കിളിവാലൻ കുന്നും നന്ദിയംകോട് കുന്നും കപ്പുള്ളിപ്പാടവും നീർട്ടിക്കുളവും ഇന്തൊത്ത് കുളവും കക്കാട്ടിരിതോടും ആമക്കാവ് പൂരവും പെരിങ്ങോട് സ്കൂളിലെ ആന പ്രതിമയും എളവാതിക്കല് പൂരത്തിന്റെ വെടിക്കെട്ടും എന്ത്!

കടൽ...
അതിന്റെ മനസ്സാഴങ്ങൾ ..
പേരറിയാമീനുകൾ -..
മീൻ തേടിപ്പോയ വള്ളങ്ങൾ ..
കരകാണാക്കടൽ..
ഞങ്ങൾ സ്റ്റോപ്പൊന്നും നോക്കിയില്ല. കടലു കണ്ടയിടത്ത് ചാടിയിറങ്ങി. കടലിനടുത്തേക്ക് സന്തോഷ് ഓടി മുണ്ടഴിച്ച് ചാടി മറഞ്ഞു. ഞാൻ പേടിച്ച് വെള്ളത്തിലിറങ്ങിയില്ല. അവൻ കുറേ വിളിച്ചു. ഞാൻ കടല് നോക്കി നിന്നു.

തിരമാലകൾ ഇടക്ക് വന്ന് കാല് നനച്ചു.
സന്തോഷിനോട് ഇടക്കിടക്ക് ഞാൻ കയറി വരാൻ പറഞ്ഞു. അവനതൊന്നും മൈന്റേ ചെയ്തില്ല. എനിക്ക് പേടി വന്ന് തുടങ്ങി.

മഴക്കാറ് വരുന്നു. മഴ പെയ്താൽ ആകെ നനയുമെന്നോർത്ത് ആശങ്കപ്പെട്ടു. കാറ്റിൽ തിരമാലകൾ ആകാശത്തോളമുയർന്നാൽ സന്തോഷ് അതിൽ പെടുമോ? പലവട്ടമുള്ള എന്റെ വിളി കേട്ട് അവൻ കരകയറി. ഷഡി ഊരി മണൽ കുടഞ്ഞ് കഴുകിയുണക്കി.

അന്ന് രാത്രി ഉറങ്ങിയില്ല.
ഉള്ളിൽ കടൽ ഇരമ്പുന്നു.
ചേച്ചിമാരോടും അനിയനോടുമൊക്കെ
കടൽക്കഥ പറയാൻ മുട്ടുന്നുണ്ട്.
പറഞ്ഞില്ല പറഞ്ഞാൽ
അത് വലിയ പ്രശ്നമാകും.

തുടരും... 

സിലിമ സിലിമ 

യാദൃശ്ചികമായാണ് കൊക്കർണിക്കൽ ഉണ്ണികൃഷ്ണൻ അനുഗ്രഹയിലേക്ക് എന്നെ വിളിക്കാൻ വന്നത്. അന്ന് ഞാൻ മേഴത്തൂരിൽ കുട്ടൻ മാഷുടെ അനുഗ്രഹഫർണ്ണീച്ചർ കമ്പനിയിൽ പണിയുന്ന കാലം. കുട്ടൻ മാഷോട് ഞാൻ കാര്യം പറഞ്ഞു.

പാർട്ടിയുടെ ജില്ലാ നേതാവും പുരോഗമന കലാസാഹിത്യ സംഘത്തിന്റെ സംസ്ഥാന കമ്മറ്റി അംഗവും എഴുത്തുകാരനും എന്റെ അയൽവാസിയുമായ കെ ടി ഗോപിയേട്ടൻ ഇലക്ഷന്റെ ഭാഗമായുള്ള തിരഞ്ഞെടുപ്പ് പ്രചരണാർത്ഥം പാർട്ടിക്കുവേണ്ടി സംവിധാനം ചെയ്യുന്ന ടെലിഫിലിമിന്റെ ഷൂട്ടിങ്ങ് നാളെ തുടങ്ങുന്നു. അതിന്റെ സംവിധാന സഹായികളിലൊരാളായി ഇക്കുറി ഞാനുമുണ്ട്. 

അങ്ങനെ പണി നിർത്തി ഉളികളൊക്കെ ഒതുക്കി വച്ച് നേരെ ഞാനും ഉണ്ണികൃഷ്ണനും പട്ടാമ്പി പാലസ് ലോഡ്ജിലെത്തി. അഭിനേതാക്കളും പ്രൊഡക്ഷൻ ടീമു മൊക്കെ എത്തി തുടങ്ങുന്നു.

അങ്ങിനെ റൂമിലിരിക്കുമ്പോൾ സുകുമാരേട്ടനും സോഹൻലാലും വന്നു. അവരിരുവരും അന്ന് തിരക്കുള്ള സംവിധാന സഹായികളാണ്. എനിക്ക് തിരക്കഥ തന്നു.
"ഇനിയും മരിക്കാത്ത ഭൂമി "
എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു പകർത്തിയെഴുതണം.
നാളെ ഷൂട്ടിങ്ങ് തുടങ്ങുമ്പോഴേക്കും മുഴുവനും വേണം.
പിന്നെയൊന്നും നോക്കിയില്ല. പുലരും വരെയിരുന്ന് മുഴുവനും എഴുതി തീർത്തു.
അതിനിടക്ക് റൂമിലേക്ക് ജോസ് പല്ലിശ്ശേരിയും, ഒറ്റപ്പാലം പപ്പനും, സാലു കൂറ്റനാടുമൊക്കെ വന്നു. ഞാനാരേയും മൈന്റ് ചെയ്യാൻ പോയില്ല. അതിനിടയിലാണ് ടീ ഷർട്ടും ബർമുഡയും ധരിച്ച് സിഗരറ്റ് വലിച്ച് ഒരാൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടത്.
ആരിദ് ?ഈയൊര് വേഷത്തിൽ!
നിങ്ങൾ ആരാ?
ടെലിഫിലിമിൽ എന്താ?
ഞാൻ ആരാഞ്ഞു.
"അതൊക്കെ നാളെ കാണാം."
അയാൾ ഇത് പറഞ്ഞ് സിഗരറ്റ് വലിച്ച് പുറത്തേക്ക് നടന്നു. എനിക്കാകെ ജിജ്ഞാസയായി. നാളെ എന്തായിരിക്കും അയാൾ കാണിക്കുക.?

പിറ്റേന്ന് പുലർച്ച നാലുമണിക്ക് തിരക്കഥ മുഴുവനും പകർത്തിയെഴുതി തീർന്ന് ഒന്ന് കണ്ണടക്കുമ്പോഴതാ വാതിലിൽ പടപടാ മുട്ട്. തുറന്ന് നോക്കിയപ്പോൾ നിലത്ത് ഗ്ലാസിൽ ചൂട് ചായ. എനിക്കൊന്നും മനസിലായില്ല.
അന്നേരം സുകുമാരേട്ടൻ പറഞ്ഞു.
"ചായ കുടിച്ച് കുളിച്ച് റഡിയായിക്കോ. ആറു മണിക്ക് വണ്ടി വരും സെറ്റില് പോവാൻ."
അപ്പോ എന്റെ ഉറക്കം!
ഇതാണോ സ്വപ്ന സമാനമായ സിനിമാ ലോകം?
ഞാനിന്നലെ ഉണ്ണികൃഷ്ണന്റ കൂടെ മില്ലിൽ നിന്ന് കൈ വീശി പോന്നതാണ്.
ഈ ഇട്ട ഷർട്ടും മുണ്ടും മാത്രമേ ഒള്ളൂ.
എന്ത് ചെയ്യും പല്ല് തേക്കാൻ ബ്രഷില്ല. മാറാൻ ഷഡിയില്ല. കുളിക്കാൻ സോപ്പില്ല കൈയ്യിൽ കാശുമില്ല.
ഉണ്ണികൃഷ്ണനെവിടെയും കാണാനുമില്ല. അന്ന് മൊബൈൽ ഫോണില്ലാ കാലമാണ്. ഇവിടന്ന് ഇറങ്ങി വീട്ടിൽ പോയി വരുമ്പോഴേക്കും എല്ലാവരും സെറ്റിൽ പോയാൽ പിന്നെയെന്ത് ചെയ്യും?
ഷൂട്ടിങ്ങ് എവിടെയാണ് എന്ന് പോലുമറിയില്ല.
പോരാത്തതിന് വീട്ടിൽ പറഞ്ഞിട്ടുമില്ല.
ഇന്നലെ പണിമാറ്റി വരാത്തത് കണ്ട് വീട്ടുകാർ എന്നെ അന്വോഷിച്ച് കാണുമോ?

തുടരും... 

ശാലിനി പറഞ്ഞത് 

തൃശൂരിൽ നെല്ലങ്കരയിലെ റോയി ചേട്ടന്റെ വീടുപണിക്കാലം. ഒപ്പം മോഹനേട്ടനും സുന്ദരമാമ്മനും. രാവും പകലും പണി. പണി മാറ്റി നഗരത്തിലെ ബാറിൽ പൂട്ടാൻ നേരം ഒന്നര പെഗ്ഗിന്റെ ലഹരി. ചോറ് അടുപ്പത്ത് തീ പൂട്ടി ബാറിലേക്ക് പാഞ്ഞു.

സാംസ്കാരിക നഗരം എനിക്കൊരിക്കലും ഭാഷയും സാഹിത്യവുമായി ചേർന്നു പോയിട്ടില്ല. ഹിത്യഅക്കാദമിയുടെ മുന്നിലൂടെ പണിക്കിടയിൽ ചോറുണ്ണാനും ചായകുടിക്കാനും. സ്ക്രൂ, ആണി, വിജാഗിരി, ഫെവിക്കോൾ, നെറ്റ്, വലിപ്പ്, വീൽ അങ്ങിനെയങ്ങിനെ പണിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട സാധനങ്ങൾ വാങ്ങാനും ബൈക്കിൽ പാഞ്ഞു. അക്കാദമി പടിക്കൽ ഗഹനമായി ചിന്തിച്ച് ആകാശം നോക്കി നിൽക്കുന്ന വലിയ വലിയ ബുദ്ധിരാക്ഷസരെ പലവട്ടം കണ്ടു. പണിയെടുക്കുമ്പോൾ പിന്നെ പണി മാത്രം' കവിതയില്ല' വായനയില്ല, ഭാഷയുടെ കുറുകലില്ല, തലക്കകത്ത് മരങ്ങളുടെ അളവു മാത്രമാകും. ഡിസൈനുകൾ തലകുത്തി മറിയും, വിശ്രമമുണ്ടാകില്ല, ഉറക്കമുണ്ടാകില്ല, ഏറ്റെടുത്ത പണി തീരും വരെ അതങ്ങിനെ തുടരും.

ആ വലിയ വീടിന്റെ പണി കഴിഞ്ഞ് നാടു പിടിച്ച് സ്വസ്ഥമായിരിക്കുമ്പോൾ നെല്ലങ്കരയിൽ നിന്ന് റോയ് ചേട്ടൻ വീണ്ടും വിളിച്ചു. " വീടിന്റെ എയർ ഹോൾ നെറ്റ് വച്ച് അടക്കണം കൊതുക് ശല്യം ഭയങ്കരം "
ഞാനും മാമ്മനും പുറപ്പെട്ടു. നെറ്റും റീപ്പറും വാങ്ങി. പണി തുടങ്ങി .പെട്ടെന്ന് തീർത്താൽ പെട്ടെന്ന് പോകാം. പോകും വഴി ആർ സി പാർക്കിൽ കേറി ഒന്നു തണുപ്പിക്കാം. ഞാൻ മാമ്മന് സൂചന കൊടുത്തു. മാമ്മൻ താഴെനിലയിൽ. ഞാൻ മുകളിലെ നിലയിൽ.
കോണിയും വച്ച് അതിലിരുന്ന് നെറ്റ് ഉറപ്പിക്കുന്നതിനടക്ക് ഒന്ന് ഇളകിയിരുന്നതാണ്.
കോണി കോണിയുടെ വഴിക്കും ഞാൻ എന്റെ വഴിക്കും. കൈ കുത്തി വാർപ്പിൽ അലച്ച് വീണു. എന്റെ നിലവിളി കേട്ടു മാമ്മനും മറ്റ് പണിക്കാരും മുകളിലേക്ക് പാഞ്ഞെത്തി. കൈപ്പടം എല്ലൊടിഞ്ഞ് മടങ്ങി നിൽക്കുന്നു.
അസഹ്യമായ വേദന. അവിടെ തന്നെയുള്ള കുഞ്ഞ് പെട്ടിഓട്ടോയിൽ കിടത്തി ആശുപത്രിയിലേക്ക്.
നിലവിളിച്ച് വണ്ടിയിൽ മലർന്ന് കിടക്കവേ നഗരത്തിലെ ആകാശം കണ്ടു. പറവകളെ കണ്ടു. പള്ളികളിലെ കുരിശ് കണ്ടു.

ജൂബിലി ആശുപത്രിയിലേക്കുള്ള ആ യാത്രയാകണം കവിതയിൽ ഉറച്ച് നിൽക്കാൻ എന്നെ തോന്നിപ്പിച്ചതെന്ന് തോന്നുന്നു. അസഹ്യ വേദനയാൽ പുളയുമ്പോൾ വണ്ടിയിൽ തൊട്ടരികിൽ ഇരുന്ന് ഒരു അജ്ഞാത മനുഷ്യൻ എന്നെ തലോടി സാരമില്ല ഇതൊക്കെ ഇപ്പൊ മാറും എന്നൊക്കെ അയാൾ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. ഒരിക്കലും മറക്കാത്ത കൂടു വണ്ടിയിൽ ഞാൻ കണ്ട നഗരമേ ...

അങ്ങിനെ മൂന്ന് മാസം ലോക്ക് ഡൗൺ.  പണിയെടുക്കാതെയിരുന്ന് കയ്യും കാലും തരിച്ചു. സ്റ്റാർട്ടാകാതെയിരുന്ന് ബൈക്ക് അസ്വസ്ഥമായി. വായിക്കാനും എഴുതാനും തോന്നിയില്ല. കമ്പിയിട്ട ഇടത്തേ കൈപ്പടത്തിലേക്ക് ഇടക്കിടക്ക്നോക്കി ഇനിയീ കൈയ്യിൽ ഉളിപിടിക്കാൻ പറ്റില്ലേ എന്നാലോചിച്ച് സന്ദേഹപ്പെട്ടു. ഒന്നും തിന്നാനും കുടിക്കാനും തോന്നിയില്ല. ഡിപ്രഷന്റെ വേലിയേറ്റങ്ങൾ.

ഒരു വൈകുന്നേരം കൈയ്യിൽ അമ്പത് രൂപ വച്ചു തന്നിട്ട് 'പോയി ഒരു കുപ്പി കള്ളെങ്കിലും കുടിച്ച് വരൂ' എന്നു ശാലിനി പറഞ്ഞു... 

തുടരും... 

ഒരു പടക്കപ്പുറപ്പാട് 

"വിഷുക്കാലമാണ്. ഇക്കുറി നമുക്ക് പടക്കമുണ്ടാക്കണം", സന്തോഷ് പറഞ്ഞു.
പടക്കമോ ..? ഞാനശ്ചര്യപ്പെട്ടു.
സന്തോഷിന് ലോകത്തെ മുഴുവൻ കാര്യങ്ങളും അറിയാം.
"മാട്ടായയിൽ പോയാൽ മരുന്നും തിരികളും കിട്ടും. നൂറ് ഉറുപ്യക്ക് സാധനം വാങ്ങിയാല് ആയിര ഉറുപ്യടെ പടക്കം തെരക്കാ". 

അങ്ങിനെയെങ്ങനയോ കാശുണ്ടാക്കി ഇത്തിരി പോന്ന ഞങ്ങൾ മാട്ടായക്ക് ബസ് കയറി. വാവനൂര്, കട്ടിൽമാടം, കൂട്ടുപാത, ഈ നഗരങ്ങൾ പിന്നിട്ട് ഞങ്ങൾ മാട്ടായയിൽ വണ്ടിയിറങ്ങി. അവിടന്ന് കാക്കയോടും പൂച്ചയോടും വഴി ചോദിച്ചു.കണ്ടവർ കണ്ടവർ ഒരേ ദിക്കിലേക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടി. മകരക്കൊയ്ത്തു കഴിഞ്ഞ് വരണ്ട് വിണ്ട പാടം താണ്ടി കവുങ്ങുകളും, വാഴകളും, ഇരുൾ പച്ചയാൽ മൂടിയ തോട്ടത്തിലേക്ക് ഞങ്ങൾ പ്രവേശിച്ചു. പാളപ്പൊതികളിലും, ചാക്കുകളിലും വെടിമരുന്നുമായി നിർവൃതിയടഞ്ഞ മുഖത്തോടെ പോകുന്ന സ്ഫോടന കുതുകികളെ കണ്ടു.

ലോകം മുഴുവനും ഉറക്കനെ പൊട്ടിത്തെറിപ്പിക്കാൻ കൊതിച്ചു പോകുന്ന മുഖമുള്ളവരായിരുന്നു അവരൊക്കെ.
പടക്കം തിരച്ച് തിരച്ച് വിരൽ മുരടിച്ച കുതുകി ഞങ്ങളോട് പറഞ്ഞു.
"വേം പാഞ്ഞോ സാനം തീരാരായി .. "
ഞങ്ങൾ ഓടി തോട്ടത്തിൽ പ്രൗഡമായ പഴയ വീട്. ചാണകം മെഴുകിയ മുറ്റത്ത് ഉണക്കാനിട്ട വെടിമരുന്ന് പുരട്ടിയ തിരികൾ. ഞങ്ങളുടെ മേലാകെയൊന്ന് കോരിത്തരിച്ചു.
മുറ്റത്ത് തിരി ഉണക്കിയിടുന്ന വൃദ്ധയോട് മരുന്ന് എവിടെയെന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ 'തോട്ടത്തിനുള്ളിലേക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടി തിരി കത്തും പോലെ ചുമച്ചു.

മഴക്കാലം പോലെ നനഞ്ഞ തോട്ടത്തിനുള്ളിൽ കവുങ്ങിൻ പാള കൊണ്ട് മറച്ച പുരയിൽ ചമ്രം പടിഞ്ഞിരുന്ന് കുറുകിയ മനുഷ്യൻ തുലാസിൽ മരുന്ന് തൂക്കി നൽകുന്നു. മറ പുരക്ക് ചുറ്റും മനുഷ്യക്കോട്ട. വെടിമരുന്ന് മേലാകെ പറ്റി അയാളെ കണ്ടാൽ അലുമിനിയം പ്രതിമയായ് തോന്നി. ഒറ്റ തീപൊരി മതി, ഒരു നുള്ള് ഭസ്മമാകാൻ എന്നു ഭാഷയില്ലാ കാലത്തും ഞാൻ ചിന്തിച്ചു.

പിറ്റേന്ന് തൊഴുക്കാട് ഷാപ്പിന്റെ പിന്നിൽ സമൃദ്ധമായി നിന്നിരുന്ന കരിമ്പനതൈയിൽ നിന്ന് പട്ട വെട്ടി വന്നു.
അത് ഓല ചീന്തി ചെമ്പിൽ വെള്ളത്തിൽ ഇട്ട് അടുപ്പത്ത് വച്ച് വാട്ടി ഉണക്കിയെടുത്തു.

അനുഭവസ്ഥർ ആളാകാൻ വേണ്ടി പറഞ്ഞു
"ദോണ്ടെല്ല പടക്കം തെരക്കാ, കൊടപ്പനെടെ അസ്സല് ഓലോണ്ടാണ് ''

അതൊന്നും ഞങ്ങള് മൈന്റ് ചെയ്തില്ല. പകലും രാത്രിയും പടക്കം തെരക്കലോട് തിരക്കലായിരുന്നു. രാത്രി മണ്ണെണ്ണ വിളക്കിന്റെ വെട്ടത്തിൽ ഒരന്തവും കുന്തവുമില്ലാതെ പടക്ക മുണ്ടാക്കി. ഇത് കണ്ടിട്ട് മുതിർന്നവർ ആരും വഴക്ക് പറയാത്തതിനെ പ്രതി ഇന്നാശ്ചര്യം തോന്നുന്നു. വിളക്ക് അപകടമാണെന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് തന്നെ തോന്നി അപ്പുറത്തെ കറണ്ടുള്ള ദാസേട്ടന്റ വീടിന്റെ പടിക്കൽ തൂക്കിയ ബൾബിൻ ചുവട്ടിലേക്ക് പണിശാല രാത്രി മാറ്റുകയാണുണ്ടായത്.

ആ വിഷുക്കാലം ഞങ്ങൾക്ക് സമൃദ്ധമായിരുന്നു. എത്ര പൊട്ടിച്ചാലും പടക്കം തീർന്നേയില്ല. കരിമ്പനയോലകളിൽ പടക്കം ഇതുവരെ അനുഭവിക്കാത്ത ഒച്ചയിൽ നന്ദിയം കോടിനെ പ്രകംമ്പനം കൊള്ളിച്ചു. അടുത്ത വർഷം പടക്കം ഉണ്ടാക്കി വിൽക്കാൻ ഞങ്ങൾ തീരുമാനിച്ചു.

തുടരും...