ഭാഗം - 10
യാത്രകൾ അനന്തമാണ്, അനുഭവസമ്പന്നവും.
അട്ടപ്പാടിയിൽ കണ്ട പൊയ്മുഖമണിയാത്ത മനുഷ്യരെ ഒരിക്കലും മറക്കാനാവില്ല തന്നെ.
വിദ്യാലയത്തിൽ കാലാകാലങ്ങളായി നടത്തിപ്പോരുന്ന ഗൃഹ സമ്പർക്കമെന്ന പരിപാടിയിൽ പങ്കുകൊള്ളാൻ അവസരമുണ്ടായി.
രണ്ടു ഘട്ടങ്ങളിലായി നടന്ന പരിപാടിയിൽ കൊച്ചു കൊച്ചു സംഘങ്ങളായി തിരിഞ്ഞ് രാവിലെ ഏതാണ്ട് ഒമ്പത് ഒമ്പതരയോടെ തുടങ്ങി വൈകുന്നേരം ആറ് ആറര മണിയോളമെങ്കിലും നീണ്ടിരുന്നു യാത്രകളോരോന്നും ..!
ഓരോ കുട്ടിയുടെയും ജീവിത സാഹചര്യത്തെയും കുടുംബ പശ്ചാത്തലത്തെയും അടുത്തറിയാൻ സഹായകരമാണ് ഈ പരിപാടിയെന്നത് നിസ്തർക്കം തന്നെ.
സ്ക്കൂളിൽ ഏറെക്കാലത്തെ അനുഭവ പാരമ്പര്യമുള്ള അദ്ധ്യാപകരോടൊപ്പം എന്നെപ്പോലുള്ള പുതുമുഖങ്ങളുമായാത്രയിൽ പങ്കു ചേർന്നു.
ഓരോ കുട്ടിയുടെയും വീട്ടിലെത്തിയപ്പോൾ കണ്ട വേറിട്ട കാഴ്ചകൾ ഒരനുഭവം തന്നെയായിരുന്നു.
ഏറെ ദുർഘടപ്പാതയിലൂടെ സഞ്ചരിച്ചാണ് നിത്യേന ഈ കുട്ടികൾ വിദ്യാലയത്തിച്ചേർന്നിരുന്നത് എന്നോർത്തപ്പോൾ അവരോടുള്ള സ്നേഹവും ബഹുമാനവും വർദ്ധിച്ചു. ചില വീടുകളിലേക്ക് കുത്തനെയുള്ള കയറ്റമാണെങ്കിൽ മറ്റു ചിലരുടെ വീടുകളിലേക്ക് അഗാധഗർത്തത്തിലേക്കിറങ്ങണം. ഒരാൾക്കു മാത്രം നടക്കാനാവുന്ന കുഞ്ഞുകുഞ്ഞുപടികൾ. കാലൊന്നു തെറ്റിയാൽ താഴെ ചെന്നേ നിൽക്കൂ... ആ കയറ്റിറക്കങ്ങൾ എത്ര പ്രയാസപ്പെട്ടാണ് തരണം ചെയ്ത് വീടുകൾ സന്ദർശിച്ചത് എന്ന് ഓർക്കുമ്പോഴും ഉള്ളൊന്നു കാളിപ്പോകുന്നുണ്ടിപ്പൊഴും. ഭഗവാൻ കാത്തു എന്നു മാത്രം പറയാം.
ഇവിടെ മാത്രം കണ്ട ഒരു സവിശേഷതയാതൊരു വിധ പരാതിയുമില്ലാതെ എത്ര സ്നേഹോഷ്മളമായാണവർ നമ്മെ സ്വീകരിക്കുന്നതെന്നാണ്.
മനസ്സുനിറയെ സ്നേഹം വാരിക്കോരി തരുന്ന രക്ഷിതാക്കളെ മറ്റെവിടെക്കാണാനാകും!
അതെ, ഇത്രയും സ്നേഹവും പെരുമാറ്റമര്യാദയും നന്മ മനസ്സാർന്ന രക്ഷിതാക്കളുടെ വളർത്തുഗുണം തന്നെ.
മറ്റുള്ള സ്ക്കൂളുകളിൽ നിന്നും കിട്ടാത്തത്രയും സ്നേഹാദരങ്ങൾ ഈ കുട്ടികളിൽ നിന്നും അധ്യാപകർക്കു ലഭിക്കുന്നതിനും കാരണം അകളങ്കരായ രക്ഷിതാക്കൾ തന്നെ!
തുടരും ...
