ഭാഗം 13
സന്ദർശകർ പ്രതികളെ കാണുന്ന സ്ഥലം . കമ്പികൾക്കിടയിലൂടെ അവൻ പുറത്തേക്കു നോക്കി . ആരെയും കാണുന്നില്ലല്ലോ ? അവൻ തിരിഞ്ഞു നടക്കാൻ തുടങ്ങി .
"മോനേ ... മേഘനാഥാ .."
അമ്മയുടെ സ്വരമല്ലേ അത് ?
അവൻ വീണ്ടും കമ്പികളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു . വടികുത്തി ഒരു കൈ അരയിൽ താങ്ങിക്കൊണ്ടു ചുക്കിച്ചുളിഞ്ഞ മുഖവും നരച്ച മുടിയുമായി അതാ അമ്മ കമ്പികളുടെ അടുത്തേക്ക് വരുന്നു. കൂടെ ചേച്ചിയും ! ചേച്ചിയുടെയും മുടി നരച്ചിട്ടുണ്ട് !
"മോനേ , അമ്മ മനോരോഗിയായി ഇത്രയും നാൾ ഭ്രാന്താശുപത്രിയിൽ ചികിത്സയിലായിരുന്നു . കഴിഞ്ഞ ആഴ്ചയാണ് ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്തത് . ദൈവം പോലെയുള്ള ഒരു ഡോക്ടർ ഇത്രയും കാലം ഒരു പൈസയും മേടിക്കാതെ അമ്മയുടെ രോഗം വേരോടെ പിഴുതെറിഞ്ഞു . തീവണ്ടിയിൽ പിച്ചതെണ്ടാനിറങ്ങിയപ്പോൾ ആരോ ഉപേക്ഷിച്ചിട്ട് പോയ ഒരു പഴയ പത്രത്തിൽ നിന്നാണ് മോന്റെ കാര്യം അറിഞ്ഞത് ! ഉടനേ ഇങ്ങോട്ടു പോന്നു !"
"എന്ത് കോലമാണെടാ മോനേ നിനക്ക് ? ഭ്രാന്തമാരെ പോലെ തോന്നുന്ന രൂപമാണല്ലോ ഭഗവാനേ !"- ആ അമ്മ തേങ്ങുവാൻ തുടങ്ങി .
"കരയരുത് അമ്മേ ! ഈ ലോകത്തിൽ ഭ്രാന്തില്ലാതെ ജീവിക്കാനാണ് വിഷമം ! പണമുള്ളവർക്ക് പണവും പദ വിയുമുണ്ടെന്ന അഹങ്കാരമെന്ന ഭ്രാന്ത് ! അല്ലാത്തവർ സമൂഹത്തിൽ നിന്ന് നേരിടുന്ന അവഗണനയും പരിഹാസവും കൊണ്ട് എപ്പോഴും ഭ്രാന്ത് പിടിക്കാവുന്ന അവസ്ഥയിലും അല്ലേ !"- മേഘനാഥൻ താടി തടവിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
"സത്യം പറ ! നീ തെറ്റ് ചെയ്തോ മോനേ ?"- അമ്മ ചോദിച്ചു .
"ഇല്ല അമ്മേ ! ഇതാരോ ചെയ്ത കെണിയാണ് !" അവനും കരച്ചിൽ വന്നു .
"ഇനി മോന് പുറത്തിറങ്ങാൻ യോഗമുണ്ടായാൽ ഈ അമ്മയെക്കാണാൻ പറ്റിയില്ലെങ്കിലോ എന്ന് കരുതി വന്നതാണ് ! വരട്ടേ !"
അവൻ മുഖം പൊത്തിക്കരഞ്ഞു .
"മതി ! തിരിച്ചു പോകാം !" പിന്നിൽ നിന്ന് ഒരു ആജ്ഞ !
അവൻ കണ്ണുകൾ തുറന്നു . അമ്മയും ചേച്ചിയും മുന്നിലില്ല ! പ്രതീക്ഷയറ്റ മനസ്സുമായി അവൻ തിരികെ നടന്നു .
