ഭാഗം 8
രാവിലെ ആദ്യം മോഹന്‍ ചെയ്തത് ഡോക്ടറെ കൊണ്ടു വന്നു ഗൗരിയെ നോക്കിപ്പിക്കുകയാണ്. കടുത്ത പനിയാണ്.ഹോസ്പിറ്റലില്‍ അഡ്മിറ്റ് ചെയ്യാന്‍ നിര്‍ദ്ദേശിച്ചു ഡോക്ടര്‍.
''ഡ്രിപ്പ് കൊടുക്കണം ബോഡി വല്ലാതെ വീക്കാണ്.''
വൈകിയില്ല ഗൗരിയെ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്കു മാറ്റി. വൈകീട്ട് ദത്തനും വന്നു ഗൗരിയെ സന്ദര്‍ശിക്കാന്‍. മോഹന്റെ മാതാപിതാക്കളും ഗൗരീടെ വീട്ടുകാരും. മുറിനിറയെ ആളുകളാണ്. മോഹന്‍ ദത്തനോടൊപ്പം പുറത്തേക്കു നടന്നു.തലേന്നത്തെ സംഭവം വിടാതെ ദത്തനോട് പറഞ്ഞു.!!.
എല്ലാം കേട്ടു കഴിഞ്ഞ് ദത്തന്‍ സ്വരം താഴ്ത്തി പറഞ്ഞു.
''അടുത്തെവിടേലും ശ്മശാനമുണ്ടേല്‍ ഇതുമല്ല സംഭവിക്ക്വാ !!! ''
''അയാള്‍ ശവമാടത്തിനു മുകളിലിട്ട് ഗൗരിയുമായി ബന്ധപ്പെടാനാണ് ശ്രമിക്കാപിന്നെ നിനക്കവളെ കാണാനാവില്ല
ഈ ജന്മം.!!''
മോഹന്റെ കണ്ണു നനഞ്ഞു. ''ഞാനെന്താ ചെയ്യാ ദത്താ?''
''ഒരു കാര്യം ചെയ്യ്.!!'' ദത്തന്‍ ശ്രദ്ധയോടെ മോഹന്‍ മാത്രം കേള്‍ക്കാന്‍ വേണ്ടി പതിയെ പറഞ്ഞു.
''നീ അഘോരിയെത്തന്നെ അഭയം തേട്!!''
''ശ്ശെ ആ തുണിയില്ലാത്ത വട്ടനെയോ?? അവനെ കയ്യില്‍ കിട്ടിയാല്‍ കൊല്ലും ഞാന്‍ !!! '' മോഹന്‍ പരിസരം മറന്ന് ഉറക്കെപ്പറഞ്ഞു.
''താന്‍ ഇങ്ങിനെ വിവരമില്ലാത്തോരെ പോലെ സംസാരിക്കല്ലെ മോഹന്‍ !! ''
ദത്തന്‍ അയാളെ അനുനയിപ്പിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.
''ഈ കഥയൊക്കെ നമ്മള്‍ രണ്ടു പേര്‍ക്കെ അറിയു. ഗൗരിപോലും ഒന്നും അറിഞ്ഞിട്ടില്ല ''
''അവളുടെ മനസ്സ് അയാളുടെ കണ്‍ട്രോളിലാണ് ''
''അതുകൊണ്ട് നീ രണ്ടു ദിവസം ഉറങ്ങാതെ കാവലിരിക്ക് ''
''ഏത് നിലവറേന്നും അയാള്‍ ഗൗരിയെ കടത്തും!! ''
''അതോണ്ട് പനിമാറും വരെ ക്ഷമിക്ക് !! അതുവരെ അവളെ അയാള്‍ വിളിക്കാതിരിക്കാന്‍ ഞാനൊരു സാധനം തരാം!! ''
ദത്തന്‍ ജൂബയുടെ പോക്കറ്റില്‍ നിന്നൊരു രക്ഷ പുറത്തെടുത്തു. ''ഇത് പരമേശ്വര കവചമാണ്.!!!!
''സ്വര്‍ണ്ണത്തകിടിലെഴുതീത്. അത് ഗൗരീടെ കഴുത്തിലോ കയ്യിലോ കെട്ടി കൊടുത്തോ തല്ക്കാലം അവള്‍ രാത്രി പുറത്തുപോവാതെ നോക്കും.ബാക്കി പിന്നെ ''
മോഹനു സമാധാനായി.അയാള്‍ നന്ദിയോടെ ദത്തനെ നോക്കി.
തുടരും...
