“എന്തോ ഒരു ശബ്ദം കേള്‍ക്കുന്നുണ്ടല്ലോ”
ആ ഡിസംബര്‍ രാത്രിയില്‍ മരങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ എവിടെയോ ഉണര്‍ന്ന അവ്യക്തമായ ഇരമ്പലിന് പാലക്കുടി ജോര്ജ്ജ് കാതോര്‍ത്തു . സമയം പാതിരയോടടുത്തു . തെളിഞ്ഞ വാനിലെ എണ്ണിയാലോടുങ്ങാത്ത വിളക്കുകള്‍ പാതി മയക്കത്തില്‍
അലിഞ്ഞു നിന്നു . അവ്യക്താമായ ആ മര്‍മ്മരം ഒഴിച്ചാല്‍ ഇലയനക്കം പോലുമില്ലാതെ മൂടല്‍ മഞ്ഞിന്‍റെ തണുത്ത പുതപ്പിനടിയില്‍ ആ ഗ്രാമം വിറങ്ങലിച്ചു കിടന്നു . ആ മൂടല്‍ മഞ്ഞിന്‍റെ നേര്‍ത്ത ഇഴകള്‍ക്കിടയിലൂടെ വിവിധ വര്‍ണ്ണമാര്‍ന്ന നക്ഷത്രങ്ങള്‍ ഗ്രാമത്തിലെ വീടുകളുടെ ഉമ്മറത്ത് തെളിഞ്ഞു കത്തി നില്‍ക്കുന്നത് കാണാം.
ജോര്‍ജ്ജിന്‍റെ സംശയം ഒരു പകര്‍ച്ചപനി പോലെ അടുത്തിരുന്ന പുല്ലാനിക്കുഴി അവറാനിനെ ഗ്രസിച്ചു .അവറാനും തന്‍റെ മുറം പോലെയുള്ള ചെവി വട്ടം പിടിച്ചു .
“കരോള്‍ സംഘം വരുന്നത് പോലെയുണ്ടല്ലോ” , ജോര്ജ്ജ് പറഞ്ഞു .
“നമ്മുടെ പള്ളിയുടെ കരോള്‍ സംഘം ഇവിടെ ഇന്നലെ പാടി തീര്‍ത്തതല്ലേ , ഇന്ന് കിഴക്കേ കുന്നിലെക്കല്ലേ പോയിരിക്കുന്നത്” , അവറാന് ന്യായമായ സംശയം പ്രകടിപ്പിച്ചു .
“പിന്നെ ഏതു പള്ളിയിലെ കരോള്‍ സംഘമാണ്” , , “ഇനി കവലയിലെ ക്ലബ്കാരുടെ ആയിരിക്കുമോ” , ജോര്ജ്ജ് സംശയം പ്രകടിപ്പിച്ചു.
“ആയിരിക്കാനാണ് സാധ്യത” ,വിധേയസ്വരത്തോടെ ജോര്‍ജിന്‍റെ അനുമാന ത്തോട് അവറാന് യോജിച്ചു .
ജോര്‍ജ് ഒരു മൃഗഡോക്ടര്‍ ആയതുകൊണ്ട് , ഏതു കാര്യത്തിലും ജോര്‍ജിന്‍റെ അഭിപ്രായത്തിന് കൃഷിക്കാരനായ അവറാന് വിലകല്‍പ്പിച്ചിരുന്നു . പണ്ടുമുതലേ അതാണ്‌ കീഴ്‌വഴക്കം .
അവര് ഇരുന്നത് , കുന്നില്‍ മുകളില്‍ നല്ല ഉയരത്തില്‍ നിവര്‍ന്നു നിന്ന പള്ളിയുടെ ഗയിറ്റിന്‍റെ എതിര്‍വശത്തെ ആലിന്‍റെ തറയിലായിരുന്നു . അവിടെയിരുന്നാല്‍ താഴെ മരങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ പുതഞ്ഞു കിടന്ന ഗ്രാമം കാണാം .
ആ സമയം അടുത്ത ഗ്രാമത്തിലെ സെയിന്‍റ് തോമസ്സ്, പള്ളിയുടെ കരോള്‍ സംഘം ആ ഗ്രാമത്തിലെ മൂടല്‍ മഞ്ഞു നിറഞ്ഞു കിടന്ന വളഞ്ഞു പുളഞ്ഞ ഇടവഴികളിലൂടെ മെല്ല മുന്നേറിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അവരുടെ പെട്രോമാക്സും , വര്‍ണ്ണപെട്ടികളും , ടോര്‍ച്ചുകളും ഇടവഴിയില്‍ സ്വസ്ഥമായ് വിശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ഇരുട്ടിനെ തുരത്തിയോടിച്ചു. മലമുകളില്‍ പുതിയതായ് പണികഴിച്ച ഇരുനില വീടായിരുന്നു ആ സംഘത്തിന്‍റെ ലക്ഷ്യം . സേയിന്‍റ പീറ്റേഴ്സ് പള്ളിക്കടുത്ത് കുന്നിന്‍ ചരുവില്‍ കൊട്ടാരസമാനമായ അമേരിക്കകാരന്‍ ഡോക്ടറിന്‍റെ വീട്ടിലെ ആദ്യ കൃസ്തുമസാണ് . വീട് കുന്നിന്‍ ചരുവില്‍ തന്നെ വേണമെന്ന് ഡോക്ടര്‍ക്ക് നിര്‍ബന്ധമായിരുന്നു .ആ വീട്ടിലെ ബാല്‍ക്കണിയിലിരുന്നാല്‍ സ്വര്‍ഗ്ഗരജ്യത്തിരുന്ന് ദൈവം താഴെ ഭൂമിയിലേക്ക്‌ നോക്കുന്നതിന് സമാനമാണെന്നാണ് അവിടെ ഇലക്ട്രിക്കല്‍ ജോലിക്ക് ചെയ്ത യോഹന്നാന്‍ പലരോടും പറഞ്ഞു നടന്നത് .
ഗ്രാമത്തിലെ വീടുകളില്‍ എല്ലാം കരോള്‍ പാടിതീര്‍ത്തു. അതിനാല്‍ ഈ പാതിരക്ക് മലകയറി, അതും ഒരു വീടിനു വേണ്ടി പോകാന്‍ കരോള്‍ സംഘത്തിലെ പലര്‍ക്കും മുഷിപ്പുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാല്‍ പള്ളിക്ക് സാമാന്യം മോശമില്ലാത്ത സഹായം കിട്ടാന്‍ സാധ്യതയുള്ള ഡോക്ടറുടെ വീട്ടിലേക്കുള്ള ക്ഷണനം നിരസിക്കുന്നത് ഉചിതമാണെന്ന് അച്ചനു തോന്നിയില്ല. ആ കാരണത്താല്‍ കുറച്ചുപേര്‍ ഒഴിഞ്ഞു പോയെങ്കിലും ബാക്കിയുള്ളവരെ അച്ചന്‍ ഒരുവിധത്തില്‍ പറഞ്ഞ് വശപ്പെടുത്തി കൊണ്ടുവന്നിരിക്കുകയാണ് .
മിശ്രവര്‍ണ്ണങ്ങലുള്ള ഏകനായ ഒരു വാല്‍നക്ഷത്രം പോലെ ആ രാവില്‍ പാട്ടിന്‍റെ അകമ്പടിയോടെ ആ കാരോള്‍ സംഘം മലകയറി.
“ഏതു വീട്ടിലേക്കാണ് ഈ വരവ്”, കരോള്‍സംഘം മലകയറുന്നത് കണ്ട് ജോര്‍ജ് തന്‍റെ സംശയം സുഹൃത്തിന് ഇട്ടുകൊടുത്തു .
ചേട്ടാ, എനിക്ക് തോന്നുന്നത്, കുന്നിന്‍റെ ചരുവിലുള്ള , ആ വീട്ടിലേക്കാ യിരിക്കുമെന്നാണ്. ഒരേ പ്രായക്കാരനാണെങ്കിലും ബഹുമാനത്തിന്‍റെ ചിഹ്നം എന്നോണം ജോര്‍ജിനെ അവറാന്, ചേട്ടാ എന്നാണ് വിളിക്കുന്നത്.
“അങ്ങിനെയാണെങ്കില്‍ അത് സെയിന്‍റ് തോമസ്സ് പള്ളിയുടെ കരോള്‍സംഘം ആയിരിക്കണമല്ലോ, വേറെ ഏതു പള്ളിയാണ് താഴെയുള്ളത്, ജോര്ജ്ജ് അവറാന്‍റെ അഭിപായം ഉറപ്പിച്ചു .
കുട്ടികളുടെ ഡ്രമ്മിന്‍റെയും, കുഴലുകളുടെയും അവിടമാകെ മുഴങ്ങി. താഴെ ഗ്രാമത്തിലെ പട്ടികള്‍ ഭയാക്രന്തരായ് ഉച്ചത്തില്‍ കുരച്ച് ഭയവും കോപവും പ്രകടിപ്പിച്ചു .
കരോളിന്‍റെ ആരവം കേട്ട് പള്ളി ഗയിറ്റു കടന്ന്, കൌതുകത്തോടെ കുറച്ചു പേര്‍ റോഡിലേക്ക് വന്നു.
“ങാ നിങ്ങള് ഇവിടെ ഇരിക്കുകയാണോ”, പലചരക്ക് കടക്കാരന്‍ ചുമ്മാര് ചോദിച്ചു .
“കാറ്റ് കൊള്ളാന്‍ വന്നിരുന്നതാ”, അവരാച്ചന്‍ ഉത്തരം പറഞ്ഞു. ജോര്‍ജിന്, ചുമ്മാരിനെ അത്രയ്ക്ക് പിടുത്തമല്ല. ചൊറിയുന്ന വര്‍ത്തമാനമേ പറയൂ എന്നാണ് ആക്ഷേപം .
“ചേട്ടാ , ആ വരുന്നത് സെയിന്‍റ് തോമസ്സ് , പള്ളിയുടെ കരോള്‍ അല്ലെ” , രണ്ടു മാസങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പ് അവിടെ വന്ന അല്ലന് ചോദിച്ചു .
“അതേടോ” ജോര്‍ജ് ആധികാരികമായ്‌ പറഞ്ഞു .
കരോള്‍ കാണാന്‍ വന്നവര്‍ ആലിന്‍റെ ചുവട്ടിലെ ഇരുട്ടിലേക്ക് മാറി നിന്നു.
കുട്ടികള്‍ ആയിരുന്നു കരോളിന്‍റെ ഏറ്റവും മുന്‍പില്‍ . അവര് ഉറക്കത്തെ അതിജീവിച്ച ആവേശത്തിലായിരുന്നു . അതിനു പിറകില്‍ പെട്രോമാക്സും ,വര്‍ണ്ണ പെട്ടികളും തലയിലെന്തിയവര്‍ . അവര്‍ക്കൊപ്പം രണ്ട് കൃസ്തുമസ്സ് പപ്പാനികള്‍ . അവര്‍ക്ക് പിറകിലായ്‌ മുതിര്‍ന്നവരും , പിന്നെ അച്ചനും . കരോള്‍ സംഘത്തിന്‍റെ ഏറെ പിറകിലായ്‌ വാല്‍നക്ഷത്രത്തിന്‍റെ ധൂളികള്‍ പോലെ ഉറക്കം തൂങ്ങി അലസരായ് പിറകിലായിപ്പോയ ഒന്നുരണ്ടുപേരും ഉണ്ടായിരുന്നു . അങ്ങിനെ ആ സംഘം ശബ്ധാരവങ്ങളോടെ പള്ളിയും കടന്ന് ഡോക്ടറുടെ വീട് ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു .
മുന്‍പിലൂടെ കടന്നു പോയ കരോള്‍ സംഘത്തെ നോക്കി അവര് കുറച്ചുനേരം നിന്നു . ആരും ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല . അവരില്‍ പലരും കരോള്‍ സംഘത്തിലെ പരിചിത മുഖങ്ങള്‍ കണ്ടു .
“എടാ ഞങ്ങള് പോകുന്നു, നീ വരുന്നില്ലേ . ജോര്‍ജ്ജിന്‍റെ കൊച്ചപ്പന്‍ പത്രോസ് ചോദിച്ചു . ഞങ്ങള് വന്നോളാം കൊച്ചപ്പന്‍ പോയ്ക്കോ” , ജോര്‍ജ് പറഞ്ഞു .
“എടാ നിന്‍റെ അപ്പനും അമ്മയും നിന്നെ നോക്കിയിരിക്കും”, ചുമ്മാര് ചൊറിഞ്ഞു .
“എന്‍റെ അപ്പനും അമ്മയുമല്ലേ , താന്‍ തന്‍റെ പണി നോക്ക്”, ജോര്‍ജ് മുരണ്ടു.
“എടാ അല്ലനെ നീ വരുന്നില്ലേ അവരുടെ കൂടെ കൂടി ചീത്തയാകണ്ടാ” പല്ലുകള്‍ ഒന്നുപോലും അവശേഷിക്കാത്ത മോണ പ്രദര്‍ശിപ്പിച് , നിര്‍വൃതിയോടെ ചുമ്മാര് ഊറി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പള്ളിക്കകത്തെക്ക് തിരിഞ്ഞു നടന്നു .
എല്ലാവരും പോയ്‌ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ , അടക്കിവച്ച ആഗ്രഹം അല്ലന് പറഞ്ഞു ,ജോര്‍ജ് ചേട്ടാ നമുക്കും കരോളിന്‍റെ കൂടെ പോയാലോ .
എന്തിനാടാ , തിരിച്ചു വരുമ്പോള്‍ , വഴക്ക് കേള്‍ക്കാനാണോ , അവറാന് താകീത് ചെയ്തു .
“ചേട്ടാ നമ്മള്‍ ദൂരെയെങ്ങും പോകുന്നില്ലല്ലോ , അടുത്തുള്ള ഡോക്ടറുടെ പുതിയ വീട്ടിലെക്കല്ലേ കരോള്‍ പോകുന്നത് . കഴിഞ്ഞ വര്‍ഷത്തെ കരോളിന് ഞാന്‍ രാത്രി മുഴുവനും ഒരുപോള കണ്ണടക്കാതെ കരോളിനോപ്പം പോയതാ . ആദ്യ വീട് മുതല്‍ അവസാന വീട് വരെ ഞാനായിരുന്നു പപ്പാനി” , അല്ലന് ആഗ്രഹം പറഞ്ഞു .
വിരസമായ വര്‍ത്തമാനങ്ങളും , കുശുമ്പും, സദാസമയം പ്രാര്‍ത്ഥനയും ആയിക്കഴിയുന്ന വായോവൃദ്ധര്‍ക്കിടയില്‍ ഭേതപ്പെട്ട രണ്ടു പേരായിരുന്നു ജോര്‍ജും , അവരാച്ചനും എന്നു തോന്നിയതുകൊണ്ടായിരുന്നു അല്ലന് തന്‍റെ ആഗ്രഹം അവരുടെ മുന്‍പില്‍ പ്രകടിപ്പിച്ചത് .
സ്വതവേ ഭാരിച്ച തീരുമാനങ്ങള്‍ എടുക്കാനുള്ള ത്രാണി ഇല്ലാത്തതിനാല്‍ , ഉത്തരമൊന്നും പറയാതെ അവരാച്ചന്‍ , ജോര്‍ജിന്‍റെ മുഖത്തേക്ക് അഭിപ്രായത്തിനായ് നോക്കി .
നിന്‍റെ ആഗ്രഹമല്ലേ പോയേക്കാം , ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ , ജോര്ജ്ജ് പറഞ്ഞു .
“ശരിയാ ഡോക്ടറുടെ വീട് പണിക്ക് എന്തുമാത്രം കല്ലും , മണ്ണും, സിമന്‍റ്മാണ് ലോറിയില്‍ ഈ മലകയറി വന്നത് . നമുക്കും ഒന്നു കാണണ്ടേ ആ വീട്” , അവരാച്ചന്‍ തന്‍റെ ആഗ്രഹം പറഞ്ഞു .
ആരവത്തോടെ മുന്നേറിക്കൊണ്ടിരുന്ന കരോള്‍ സംഘത്തിന് പിറകെ അവര് മൂവര്‍സംഘം നടന്നു .
നൂറു കണക്കിന് കണ്ണുചിമ്മുന്ന വര്‍ണ്ണ ബള്‍ബുകളാല്‍ അലംകൃതമായ് ഒരു യക്ഷികഥയിലെ മന്ത്രവാദിനിയുടെ കൊട്ടാരം പോലെ , താഴ്വരയെ നോക്കി ആ ബംഗ്ലാവ് നിന്നു . അതിനു ചുറ്റും രാക്ഷസ്സ കോട്ടപോലെ കരിങ്കല്‍ മതില്‍ കെട്ടിയിരിക്കുന്നു . കോട്ടവാതില്‍ പോലെ ഭീമാകാരനായ ഇരുമ്പ് ഗയിറ്റ് തുറന്ന് കരോള്‍ സംഘം സ്വപ്നസമാനമായ ആ സൌധത്തിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു . എല്ലാവരുടെയും അതിശയമാര്‍ന്ന കണ്ണുകള്‍ പുതു കാഴ്ച്ചകള്‍ക്കായ് ചുറ്റുപാടും പരതി . മുതിര്‍ന്നവര്‍ അടക്കം പറയുകയും , ,കുട്ടികള്‍ നിഷ്കളങ്കമായ് ഒരു സങ്കോചവും കൂടാതെ ചുറ്റും കണ്ട വിസ്മയം പരസ്പരം പങ്കുവച്ചു .
ഡോക്ടറുടെ മക്കളും , മരുമക്കളും , കൊച്ചുമക്കളും , വീടിന്‍റെ മുന്‍പിലെ ഗംഭീരമായ പുല്‍കൂട്ടിനുമുന്‍പില്‍ കരോള്‍ സംഘത്തെ വരവേല്‍ക്കാനായ്‌ നില്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു . അമേരിക്കയില്‍ നിന്ന് ഇറക്കുമതി ചെയ്ത പുല്‍കൂടും , പ്രതിമകളും , അലങ്കാരവസ്തുക്കളും കാണാന്‍ കുട്ടികളും മുതിര്‍ന്നവരും ഒരുപോലെ തടിച്ചുകൂടി . അച്ചനും , പള്ളി പ്രമാണിമാരും ,ഡോക്ടറോട് കുശലം ചോദിക്കുകയും , കുടുംബങ്ങളെ പരിചയപ്പെടുന്ന തിരക്കിലുമായിരുന്നു .
ജോര്ജ്ജ് ഉള്‍പ്പെടുന്ന മൂവാന്‍ സംഘം ആ തിരക്കിനിടയില്‍ , വീടിന്‍റെ മുന്‍വശത്തെ തുറന്നുകിടന്ന വാതിലിലൂടെ ആരുടേയും ശ്രദ്ധയില്‍ പെടാതെ ആ ബംഗ്ലാവിലേക്ക് കടന്നു . പല ആകൃതിയിലും , വലുപ്പത്തിലുമുള്ള വിളക്കുകളുടെ കണ്ണഞ്ചിപ്പിക്കുന്ന പ്രകാശം , മുന്തിയഇനം സിംഹാസനസമാനമായ ഫര്‍ണീച്ചര്‍ , വെണ്ണക്കല്‍ പാകിയ തറ . ഭിത്തിയില്‍ പലതരം ചിത്രങ്ങളള്‍ . മൂവരും സ്വപ്നലോകത്തില്‍ അകപ്പെട്ട ത് പോലെ ആ കാഴ്ചകളില്‍ മുഴുകി നിന്നു .
ഉദ്വേഗം അടക്കാന്‍ കഴിയാതെ ,അല്ലന് കോവണി കയറി മുകളിലെ നിലയിലേക്ക് പോയി .
ഏടോ മോനെ വേഗം വരണം , അല്ലന്‍റെ ആവേശം കണ്ട് , അവരാച്ചന്‍ തെല്ലു പരിഭ്രമത്തോടെ പറഞ്ഞു .
പുറത്ത് ആളുകള്‍ ഉച്ചത്തില്‍ സംസാരിക്കുന്നത് കേള്‍ക്കാം .
ജോര്‍ജ് മുന്‍വശത്തെ മുറിയിലെ ഏറ്റവും വലിയ കസേരയില്‍ കയറി കാലിന്മേല്‍ കാല് കയറ്റി രാജാവിനെപ്പോലെ ഇരുന്നു . അടുത്ത് സംഭ്രമം മൂലം ആഡംബര കസേരയില്‍ ഇരിക്കാന്‍ മടിച്ചു നിന്ന അവറാച്ചന്‍ നോക്കി ജോര്‍ജ് പറഞ്ഞു .
“എടൊ താന്‍ എന്തിനാ മൂട് പൊക്കി നില്‍ക്കണത് , ധൈര്യമായ് ഇരിക്ക്” . അതുകേട്ട് മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെ അവറാച്ചന്‍ കസേരയില്‍ ഇരുന്നു .
എന്തൊരു മാര്‍ദവം , തൂവലില്‍ ഇരിക്കുന്നപോലെ , അവറാച്ചന്‍റെ മുഖത്ത് ഒരു ചിരി വിരിഞ്ഞു .
“എടോ താന്‍ ഇതുപോലെ ഒരു വീട് കണ്ടിട്ടുണ്ടോ” , വായും പൊളിച്ച് അമ്പരന്നിരിക്കുന്ന അവരാച്ചനോട് ജോര്ജ്ജ് ചോദിച്ചു .
സ്വപ്നത്തില്‍ പോലും കണ്ടിട്ടില്ല , അവരാച്ചന്‍ പറഞ്ഞു .
അപ്പോഴേക്കും മുകളില്‍ നിന്ന് ഒരു ശബ്ദം കേട്ടു . നിങ്ങള് ഇങ്ങോട്ടൊന്നു വന്നെ , അല്ലന്‍റെ ശബ്ദമായിരുന്നു .
“എന്താടോ , നീ താഴേക്ക്‌ വരുന്നില്ലേ” , ജോര്ജ്ജ് നീട്ടി വിളിച്ചു .
“നിങ്ങള് ഇങ്ങോട്ടൊന്ന് കയറി വന്നെ”
അവര് രണ്ടു പേരും , ഗ്ലാസ് പടികളിലൂടെ മുകളിലത്തെ നിലയിലേക്ക് നടന്നു .അവര് എത്തിപ്പെട്ടത് വിശാലമായ ഒരു ഹാളില്‍ ആയിരുന്നു . അകലെ ബാല്‍ക്കണിയില്‍ അല്ലന് നില്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു . നിങ്ങള് ഇങ്ങോട്ടൊന്നു വന്നെ , അല്ലന് അവരെ വിളിച്ചു .
വീട്ടില്‍ നിന്ന് പുറത്തേക്ക് ഒരു തിട്ടപോലെ തെറിച് താഴ്വരത്തിലേക്ക് നില്‍ക്കുന്ന ബാല്‍ക്കണി . അവിടെ നിന്നാല്‍ താഴെ മൂടല്‍ മഞ്ഞിനടിയിലെ ഗ്രാമവിളക്കുകളും , ഇരുണ്ടു തിങ്ങിയ മരങ്ങളും , അകലെ മഞ്ഞിനു പിറകില്‍ ഉറക്കത്തില്‍ ആണ്ടു കിടന്ന നീല മലനിരകളും കാണാം . മലകളില്‍ നിന്ന് പിറവികൊണ്ട തണുത്ത കാറ്റ് അവിടമാകെ വീശികൊണ്ടിരുന്നു . അവര് മൂന്നുപേരും , മുന്‍പിലെ ബാല്‍ക്കണിയുടെ പടിയില്‍ പിടിച്ചു നിന്ന് മുന്‍പില്‍ വിരിഞ്ഞു നിന്ന വിസ്മയത്തെ ആസ്വദിച്ചു .
“ചേട്ടാ ഇങ്ങോട്ടൊന്നു നോക്കിയേ” , അല്ലന് ബാല്‍ക്കണിയുടെ വശത്തേക്ക് ചൂണ്ടി കാണിച്ചു . അവിടെ ഒരു മിനിബാര്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു . ചില്ലിട്ട വലിയ അലമാര മുഴുവന്‍ പലതരത്തിലുള്ള വിദേശ മദ്യം . അതിനു ചുറ്റും ബാര്‍ കൌണ്ടറും , കസേരകളും .
കുറച്ചു നേരം ജോര്‍ജ് ആ കുപ്പികളുടെ പേരുകള്‍ വായിച്ചു , ഏറെയും പരിചിതമല്ലാത്ത ബ്രാന്‍ഡുകള്‍ .
“ചേട്ടാ ഇത്രക്കും തരം മദ്യം ഈ ലോകത്ത് ഉണ്ടാക്കുന്നുണ്ടോ” , തന്‍റെ മുന്‍പിലെ കാഴ്ചകണ്ട്‌ കണ്ണു തള്ളിയ അവറാച്ചന്‍ ന്യായമായ സംശയം പ്രകടിപ്പിച്ചു .
പൊടുന്നനെ , പുറത്ത് ട്രമ്മിന്‍റെ ശബ്ദവും, പാട്ടും കേള്‍ക്കാറായ്.
“ചേട്ടാ പാട്ട് തുടങ്ങി നമുക്ക് താഴേക്ക്‌ പോകാം” , അവരാച്ചന്‍ പറഞ്ഞു മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെ അവര് പടിയിറങ്ങി .
മുന്‍വാതില്‍ മറച് വീട്ടുക്കാര്‍ കരോള്‍ സംഘത്തിന്‍റെ ഊര്‍ജസ്വലമായ പ്രകടനം കണ്ടു നില്‍ക്കുന്നു.
നമുക്ക് പിറകിലൂടെ പുറത്തിറങ്ങാം ,ജോര്ജ്ജ് പറഞ്ഞു .
വലിയ മേശനിറയെ , പ്ലാസ്റ്റിക് കവറുകളിലായ് കരോള്‍ സംഘത്തിന് കൊടുക്കാനുള്ള ആഹാര സാധങ്ങള്‍ നിരത്തി വച്ചിരിക്കുന്നു . പോകുന്ന പോക്കില്‍ അല്ലന് ഒരു കവര്‍ തുറന്നു നോക്കി . രണ്ടു തരം കേയിക്ക് , ലഡ്ഡു , ഫോറിന്‍ മിട്ടായികള്‍ ,പിന്നെ ഒരു കുപ്പി ജ്യൂസും .
“കരോളിനു വന്നവര്‍ക്ക് കുശുകുശാലാണല്ലോ ചേട്ടാ” അല്ലന് പറഞ്ഞു .
പിറകിലെ അടുക്കളയുടെ വാതില്‍ തുറന്ന് പുറത്തിറങ്ങി മുന്‍വശത്തെ കരോള്‍ സംഘത്തിനൊപ്പം ചേര്‍ന്നു .
“വാനില്‍ താരകം തളിഞ്ഞു , വിണ്ണില്‍ മാലോകര്‍” ,
കരോള്‍ സംഘം ഉറക്കച്ചടവ് കുടഞ്ഞു തെറിപ്പിച്ച് ഗംഭീരമായ്‌ പാടി . കൃസ്തുമസ്സ് പപ്പാനികള്‍ മത്സരിച്ച് ഗംഭീര പ്രകടനം കാഴ്ചവച്ചു .
ഈ കോലാഹലമെല്ലാം കേട്ട് കോപാക്രന്തനായ് ഡോക്ടറുടെ “ചാര്‍ളി” എന്നു നാമകരണം ചെയ്യപ്പെട്ട നായ ഇടി മുഴങ്ങുന്നതു പോലെ കുരച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു .
“എന്തു കുരയാടാ ഡോക്ടറുടെ പട്ടി , പാട്ട് നേരെ ചോവ്വനെ കേള്‍ക്കാന്‍ കഴിയുന്നില്ല , നീയൊന്നു പോയി അതിനെ പേടിപ്പിച്ചേ , ജോര്‍ജ് പറഞ്ഞതുകേട്ട്‌ അല്ലന് മുറ്റത്തിന്‍റെ ഒരുവശത്തയുള്ള കുടിനടുത്തെക്ക് നടന്നു .
ഒരു കുട്ടി സിംഹത്തിന്‍റെ ആകാരമുള്ള ആ വിദേശശ്വാനന്‍ തന്‍റെ മുന്‍കാല്‍ കൂടിന്‍റെ അഴികളില്‍ ഉയര്‍ത്തിവച്ച് ആ പ്രദേശമാകെ മുഴങ്ങും വിധം നിര്‍ത്താതെ കുറച്ചു . തന്‍റെ കൂടിനടുത്തെക്ക് വരുന്ന രൂപത്തെ അതൊന്നു നോക്കി . ആ രൂപം അടുത്തെത്തി നായയെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി . ശ്വാനന്‍റെ കണ്ണില്‍ ഭയം നിഴലിച്ചു . അത് കാലുകള്‍ താഴെ വച്ചു . കുരനിറുത്തി ഭയന്ന് കൂടിന്‍റെ മൂലയില്‍ പോയി ഭിത്തിയില്‍ നോക്കി കണ്ണുംനട്ട് നില്‍പ്പായി .
അല്ലന് കുറച്ചുനേരം പട്ടിയെ നോക്കി നിന്നു .
അപ്പോള്‍ വീട്ടുകാര്‍ കൊടുത്ത പ്ലാസ്റ്റിക് കവര്‍ തുറക്കുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു കരോള്‍ സംഘം .
എടാ നമുക്ക് പോയാലോ , പിറകില്‍ നിന്നൊരു ശബ്ദം , ജോര്‍ജ്ജും , അവറാച്ചനും ആയിരുന്നു അത് .
II
കരോള്‍ സംഘം ആഹാരം കഴിക്കുമ്പോള്‍ അവരെ പിരിഞ്ഞ് മൂവര്‍ സംഘം പള്ളിയിലേക്ക് മഞ്ഞിലൂടെ നടന്നു . അവര് മൂവരും അവരവരുടെ സ്വകാര്യലോകത്തായിരുന്നു .
“ഡോക്ടര്‍ എല്ലാ ദിവസവും ,ബാല്ക്കണിയിലിരുന്നായിരിക്കുമല്ലേ മദ്യം കുടിക്കുന്നത് . അതും എത്രതരം കുപ്പികള്‍ , ഭാഗ്യവാന്‍ തന്നെ” , മനസ്സില്‍ നുരഞ്ഞു പൊന്തിയ ചിന്ത ജോര്‍ജിന്‍റെ വായിലൂടെ പുറത്തേക്ക് ചാടി .
“ശരിയാ ചേട്ടാ , ഞാനും അതു തന്നെ ചിന്ത്ക്കുകയായിരുന്നു” , അല്ലന് പറഞ്ഞു .
അവര് നടന്ന് പള്ളിയുടെ കവാടത്തില്‍ എത്തി . ജോര്‍ജ് എന്തോ നിശ്ച്ചയിച്ചതുപോലെ നടത്തം നിറുത്തി
‘അകത്തേക്ക് കേറണ്ടേ’ അവറാച്ചന്‍ ചോദിച്ചു
എടാ എനിക്കൊരാഗ്രഹം നമുക്കും കരോളുമായ് നാടൊന്നു ചുറ്റിയാലോ , ജോര്‍ജിന്‍റെ വാക്കുകളില്‍ ആവേശം വെമ്പി നിന്നു .
ശരിയാ ചേട്ടാ എനിക്കും വീട് കാണാന്‍ കൊതിയാകുന്നു , നമുക്ക് പോയാലോ , അല്ലന്‍റെ മനസ്സ് തുടിച്ചു .
അവറാന് അതുകേട്ട് ഒരുരുള്‍ക്കിടിലം ഉണ്ടായി . “വേണോ ചേട്ടാ , നമ്മളായിട്ട് ഇവിടുത്തെ നിയമം തെറ്റിക്കണോ . തങ്കച്ചന്‍ പാപ്പന്‍റെ കഥ ചേട്ടന് ഓര്‍മ്മയുണ്ടല്ലോ അല്ലെ . അതു മാത്രമല്ല ചേട്ടന്‍റെ അപ്പനും , അമ്മയും അറിഞ്ഞാല്‍ പ്രശനമാകും , എന്നെയായിരികും അവര് പഴിപറയുന്നത്”, അവരാച്ചന്‍ കാര്യം പറഞ്ഞു .
ജോര്‍ജ് ഒന്നും മിണ്ടാതെ , പള്ളിപടി കടന്ന് അകത്തേക്ക് നടന്നു . പള്ളിപ്പറമ്പ് പാതിരാ നിലാവില്‍ കുളിച്ചു നിന്നു . പള്ളിക്ക് മുന്‍പില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ ജോര്‍ജ് പിന്നെയും നിന്നു .
എടാ നീ പോയി നോക്കിയേ എല്ലാവരും ഉറങ്ങിയോ എന്ന് , നിന്നെ ആരും കാണരുത് ,നോക്കിയിട്ട് പെട്ടെന്ന് വരണം , ജോര്‍ജ് എന്തോ ആലോചിച്ചുരപ്പിച്ചപോലെ അല്ലനോട് പറഞ്ഞു .
“ഇപ്പാ വരാം എന്നു പറഞ്ഞ്” , മൂടല്‍ മഞ്ഞില്‍ അല്ലന് നടന്നു മറഞ്ഞു .
“അവറാച്ചാ നിനക്കും ആഗ്രഹമില്ലേ നമ്മള്‍ ജീവിച്ച വീടും , കളിച്ചു വളര്‍ന്ന പറമ്പും, പഠിച്ച സ്കൂളും , നമ്മുടെ കവലയും കാണാന്‍ , എന്ത് സാഹസം ചെയ്തിട്ടാണെങ്കിലും ഞാന്‍ ഇന്നു പോകും , നേരം പരപരാ വെളുക്കുമ്പോ നമ്മള്‍ ഇവിടെ എത്തിയിരിക്കും”, ജോര്ജ്ജ് തന്‍റെ തീരുമാനം പറഞ്ഞു .
“അല്ലന് ചെറുക്കന്‍ നിന്നതുകൊണ്ട് പറയാതിരുന്നതാ , തങ്കച്ചന്‍ പാപ്പന്‍റെ അനുഭവം കേട്ടിട്ടില്ലേ . കഷ്ടിച്ചാണ് പാപ്പന്‍ ഓടി ഇവിടെ അത്തിയത് . പിറകെ അവന്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നാണ് പാപ്പന്‍ പറഞ്ഞത് , പേടിച്ചിട്ട് പാപ്പന്‍ ഒരാഴ്ച പുറത്തിറങ്ങിയില്ല എന്നാണ് ഞാന്‍ കേട്ടിട്ടുള്ളത് , അവറാച്ചന്‍ ജോര്‍ജ്ജിനെ തന്‍റെ സാഹസിക ഉദ്യമത്തില്‍ നിന്ന് പിന്തിരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു .
ആരാ , ജോര്‍ജ് ചോദിച്ചു .
“ചേട്ടന് അറിയാത്ത പോലെ , ചെകുത്താനും അവന്‍റെ പരിവാരങ്ങളും” , സ്വതവേ വലുപ്പമുള്ള കണ്ണുകള്‍ ബള്‍ബു പോലെ തള്ളിച്ചുകോണ്ട് അവറാച്ചന്‍ പറഞ്ഞു .
“എന്നാ ഇന്നു ഞാന്‍ ചെകുത്താനെ കണ്ടിട്ടുതന്നെ കാര്യം , നമ്മള്‍ ഒന്നിനെയും കാണാതെയും , അനുഭവിക്കതെയും ഭയപ്പെരുത്” , ജോര്‍ജ് തന്‍റെ ദൃഡമായ തീരുമാനം പറഞ്ഞു .
ഉള്ളിലിരുന്ന് ഭയം കിടുക്കാന്‍ തുടങ്ങിയെങ്കിലും , തനിക്ക് വരാന്‍ കഴിയില്ല എന്നു പറയാനുള്ള ധൈര്യം ഇല്ലാത്തതിനാല്‍ ഉചിതമായത് മൌനം ആണെന്ന് മനസ്സില്‍ ഉറപ്പിച് അവറാച്ചന്‍ പള്ളിമുറ്റത്ത് കല്‍പ്രതിമ പോലെ നിലകൊണ്ടു .
അപ്പോഴേക്കും അല്ലന് മൂടല്‍ മഞ്ഞില്‍ നിന്ന് ഓടിക്കിതച്ചു വന്നു .
“ചേട്ടാ മിക്കവരും ഉറക്കമായ്” , ചേട്ടന്‍റെ അമ്മ ഉറങ്ങിയിട്ടില്ല .
ങാ അത് കുഴപ്പമില്ല , നീ ഒരു പണി ചെയ്യ്‌ ഒരു കോവണി സംഘടിപ്പിക്ക്‌ ,കുറച്ചു പണിയുണ്ട് , ജോര്ജ്ജ് പറഞ്ഞു .
“അല്ലാ എന്തിനാ കോവണി” , ന്യായമായ സംശയം അവരാച്ചന്‍ പ്രകടിപ്പിച്ചു .
“ഒരു കരോള്‍ ആകുമ്പോള്‍ അതിനു ചില ചിട്ടവട്ടങ്ങള്‍ ഒക്കെ വേണ്ട , പള്ളിയുടെ സ്റ്റോറില്‍ ആണ് പപ്പാനിയുടെ വേഷവും, ഡ്രമ്മും എല്ലാം വെച്ചിരിക്കുന്നത് , ഓടു നീക്കി അകത്തിറങ്ങിയാലെ അതെല്ലാം എടുക്കാന്‍ കഴിയൂ , ജോര്ജ്ജ് തന്‍റെ പദ്ധതി പറഞ്ഞു .
അപ്പോഴേക്കും , ഡോക്ടറുടെ വീട്ടില്‍ നിന്ന് തിരിച്ചു പോകുന്ന കരോള്‍ സംഘം , പള്ളിയുടെ മുന്‍പില്‍ എത്തിയിരുന്നു .കരോള്‍ സംഘം കണ്ണില്‍ നിന്ന് മറയും വരെ അവര് നോക്കി നിന്നു . അപ്പോഴേക്കും കോവണിയുമായ്‌ അല്ലന് എത്തി .
“എടാ സൂക്ഷിച്ചു വേണം” , ഗോവണിയിലൂടെ ഓടുമേഞ്ഞ മേല്‍ക്കൂരയിലേക്ക് കയറുന്ന അല്ലന് അവറാച്ചന്‍ താക്കീത് കൊടുത്തു .
പ്രതീക്ഷാനിര്‍ഭരമായ നിമിഷങ്ങള്‍ക്കൊടുവില്‍ , സ്റ്റോറിന്‍റെ പിന്‍വാതില്‍ തുറക്കപ്പെട്ടു . ഊഹിച്ചതുപോലെ തലേന്ന് കരോള്‍ സംഘം ഉപയോഗിച്ച കരോള്‍ സാധങ്ങള്‍ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു .
അങ്ങിനെ മരം കോച്ചുന്ന തണുത്ത ഡിസംബര്‍ രാത്രിയുടെ ആഴങ്ങളില്‍ മൂവരുടെ കരോള്‍ സംഘം , താഴ്‌വാര ഗ്രാമത്തിലേക്ക് ആവേശത്തോടെ യാത്ര തിരിച്ചു . മുന്‍പില്‍ ചുവന്ന കുപ്പായം അണിഞ്ഞ് വടിയും കുത്തി അല്ലന് പപ്പനിയായി , അതിനു പിറകില്‍ പപ്പാനി വേഷം ധരിച്ച ജോര്‍ജ്ജും , അവറാച്ചനും . ജോര്‍ജ്ജിന്‍റെ കഴുത്തിലൂടെ ഒരു വലിയ ഡ്രം തൂക്കിയിട്ടിരുന്നു , അവരാച്ചന്‍റെ കയ്യില്‍ ഒരു കുഴലും . അപ്രതീക്ഷിതമായ് കൈവന്ന സ്വാതന്ത്ര്യത്തിലും , ചെയ്യാന്‍ പോകുന്ന സാഹസത്തിലും അവര് ഏറെ ഉത്തെജിതരായിരുന്നു .
III
ചീവീടുകളുടെ നിശാസംഗീതം അല്ലാതെ മറ്റൊരു ശബ്ദവും ആ ഗ്രാമത്തില്‍ കേള്‍ക്കാന്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല . നായകള്‍ പോലും ക്ഷീണിച്ചുറക്കത്തില്‍ ആയിരുന്നു .
“വിണ്ണിലെ നക്ഷത്രങ്ങള്‍ കണ്മിഴിച്ചു , മാലോകര്‍ ആനന്ദത്താല്‍ നൃത്തമാടി" ,ജോര്‍ജിന്‍റെ ഓര്‍മ്മയില്‍ നിന്ന് പൊടിതട്ടിയെടുത്ത പഴയ കരോള്‍ ഗാനം ഗ്രാമത്തിന്‍റെ നിശബ്ദതയെ ഭേദിച്ച് അവിടമാകെ മുഴങ്ങി . മറ്റുരണ്ടു പേരും അതേറ്റുപാടി .
മലയിറങ്ങി ആദ്യത്തെ വീട് , കൊല്ലന്‍ സോമന്‍റെതായിരുന്നു . വീടിന്‍റെ മുന്‍പില്‍ വെളുത്ത ഒരു നക്ഷത്രം തൂക്കിയിരുന്നു . പുരപുതുക്കി പണിക്കായ് വീടിന്‍റെ ഒരു വശത്തായ് മുറ്റത്ത് കൂട്ടിയിട്ടിരുന്ന മണലില്‍ സുഖനിദ്രയിലായിരുന്ന ശുനകന്‍. ഡ്രാമ്മിന്‍റെ പൊടുന്നനെയുള്ള നടുക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് അവന്‍ ഞെട്ടി എണീറ്റു നിന്നു . ശബ്ദം കേട്ട ഇടത്തേക്ക് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയപ്പോള്‍ ഇലക്കീറുകല്‍ക്കിടയിലൂടെ ഒഴുകിവന്ന നിലാവില്‍ പുകപോലെ മൂന്നു രൂപങ്ങള്‍ നില്‍ക്കുന്നു .
ഭയാക്രന്തനായ ആ നായ ഉള്‍ക്കിടിലത്തോടെ ഓരിയിട്ടു . പടികടന്ന് വീട്ടിലേക്ക് വരാനാണ് ചുവന്ന വസ്ത്രധാരികളായ വിചിത്ര രൂപികളുടെ ഉദേശം എന്ന് ഉറപ്പായതോടെ , നീണ്ടുനില്‍ക്കുന്ന ദയനീയമായ ഓരിയോടെ അത് തന്‍റെ ജയമാനന്‍റെ ഭവനത്തെ കയ്യൊഴിഞ്ഞ് പോന്തക്കാടും , മുള്‍വേലിയും ചാടിക്കടന്ന് ഓടി ഇരുട്ടില്‍ മറഞ്ഞു .
കരോള്‍ സംഘം ചുറ്റും നോക്കി .
ചേട്ടാ ഐശ്വര്യമായ് തുടങ്ങിയാലോ , അല്ലന് അനുവാദം ചോദിച്ചു .
“ഉണ്ണിയെശുതന്‍ ദര്‍ശനത്തിനായ്”
തീരെ താളബോധമില്ലത്ത എഴുപതു വയസ്സോളം പ്രായമുള്ളവരുടെ അപസ്വരത്തിനൊപ്പം ഒരു ഇരുപത്തിരണ്ടുകാരന്‍ മനോഹരമായ നൃത്തചുവടുകള്‍ വച്ചു .
“എങ്ങനെ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്‍റെ ഡാന്‍സ്സ് ” , കൊല്ലന്‍റെ പടി ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ കിതച്ചുകൊണ്ട് അല്ലന് ചോദിച്ചു .
“അത്ര ശരിയായില്ല , എന്നാലും കഴിച്ചുകൂട്ടാം ” , ജോര്‍ജ് പറഞ്ഞു .
ഓ ചേട്ടന്‍റെ പാട്ടിനും , കോട്ടിനും ഇതെല്ലാം അധികപറ്റാണ് , അല്ലന് പറഞ്ഞു .
നിന്‍റെ ഡാന്‍സിനനുസ്സരിച്ചാണ് ഞാനും കൊട്ടിയത് , ജോര്ജ്ജ് പറഞ്ഞു .
അവര് മൂവരും മനസ്സുനിറഞ്ഞ് ചിരിച്ചു .
രണ്ടു വശങ്ങളും മരങ്ങള്‍ തിങ്ങി നിന്ന ഗ്രാമ ഇടവഴിയില്‍ മൂടല്‍ മഞ്ഞ് വെളുത്ത പഞ്ഞിക്കെട്ട് പോലെ അലസമായ് കിടന്നു . കൊല്ലന്‍റെ വീട്ടിലെ വിരണ്ടോടിയ ശുനകന്‍ തന്‍റെ കുരയുടെ ഭാഷയില്‍ വിക്ഷേപണം ചെയ്ത അപായ സന്ദേശം ഗ്രാമത്തില്‍ പലയിടത്തും സുഖസുഷുപ്തിയില്‍ അലിഞ്ഞു കിടന്ന നായകളെ ഉണര്‍ത്തി . അവ മയക്കത്തിന്‍റെ ആലസ്യം കുടഞ്ഞെണീറ്റ് പല തരത്തിലുള്ള അപായ സന്ദേശങ്ങള്‍ അടുത്തുള്ള സുഹൃത്തുക്കള്‍ക്ക് കുരയിലൂടെയും ഒരിയിടലിലൂടെയും അറിയിച്ചു . അവയുടെ ശബ്ദത്താല്‍ ഗ്രാമം ശബ്ധമുഖരിതമായി.
“എടാ നമുക്ക് വലതു വശത്തേക്ക് പോകുന്ന വഴിയെ പോകാം” , ജോര്ജ്ജ് മുന്‍പേ നടന്ന അല്ലനോട് പറഞ്ഞു .
“ചേട്ടന് വീട് കാണണം അല്ലെ” .
ജോര്‍ജ് ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല ,
“അല്ല ചേട്ടാ ചേട്ടന്‍റെ വീട്ടില്‍ ആരും ഇല്ലന്നാണല്ലോ കേട്ടത്” അവരാച്ചന്‍ സംശയം പ്രകടിപ്പിച്ചു .
“എടാ എന്‍റെ കെട്ടിയോള് മക്കള്‍ക്കൊപ്പം അമേരിക്കക്ക് പോയെന്നുവച്ച് വീട് അവിടെത്തന്നെ ഉണ്ടാകില്ലേ” ,
ഉറങ്ങിക്കിടന്ന വീടുകള്‍ പലതുകടന്ന് അവര് മുന്നോട്ടു പോയപോള്‍ അകലെ ഒരു സംഘം അക്രമകാരികളായ നായ്ക്കള്‍ നടന്നു വരുന്നതു കണ്ടു . ഇടതടവില്ലാതെ ഗ്രാമത്തിന്‍റെ പലഭാഗത്ത്നിന്നും നിന്നും വരുന്ന അപായ സൂചനകളുടെ ഉറവിടം കണ്ടെത്താന്‍ ഉറക്കം കളഞ്ഞ് ഇറങ്ങിയതാണ് കുപ്രസിദ്ധരായ ആ ശുനക സംഘം . തലയെടുപ്പുള്ള കറുമ്പനാണ് മുന്‍പില്‍ .
. പുകച്ചുരുള്‍ പോലെ ചുവന്ന വസ്ത്രങ്ങള്‍ അണിഞ്ഞ മൂന്നു രൂപങ്ങള്‍ കുറച്ചകലെ നില്‍ക്കുന്നു . മനുഷ്യരല്ല , ഭീകരമായ മറ്റെന്തോ ആണ് . അവയുടെ മനസ്സില്‍ അപായ മണി അടിച്ചു . പട്ടികള്‍ ബ്രേക്കിട്ടപോലെ നിന്നു . പിന്നെ ഓരിയിട്ട് ശൂരന്മാരുടെ ആ പട കാടും പടലവും കടന്നു മറഞ്ഞു .
“കണ്ടോ പടികളുടെ ഒരു പേടി , രാത്രി ഇറങ്ങിയത് ആരെല്ലാമാനെന്ന് അവയ്ക്ക് ശരിക്കും മനസ്സിലായി , ഇനി അടുത്തെങ്ങും ഈ ഭാഗത്തേക്ക് വരില്ല , അല്ലന് പറഞ്ഞു .
ജോര്‍ജ്ജിന്‍റെ വീടിന്‍റെ ഗയിറ്റ് പൂട്ടിയിരുന്നു . അവര് മതില്‍ ചാടിക്കടന്ന് വീടിന്‍റെ മുന്‍പിലെത്തി . രണ്ടു നില വീട് ഇരുട്ടില്‍ അലിഞ്ഞു നിന്നു . മുറ്റം നിറയെ ചുറ്റും നിന്ന മരങ്ങള്‍ പൊഴിച്ച കരിയില വീണുതിങ്ങി കിടന്നു . ഒരു ശ്മശാന മൂകത അവിടെ താളം കെട്ടി നിന്നു .
ജോര്‍ജ് കുറച്ചുനേരം ചുറ്റുപാടും കണ്ണോടിച്ചു . എന്നിട്ട് ദീര്‍ഖമായ നെടുവീര്‍പ്പിട്ടു . ഓര്‍മ്മകളുടെ ഉറവകള്‍ ജോര്‍ജ്ജിന്‍റെ മനസ്സില്‍ ദൃശ്യങ്ങലായ് , ശബ്ധങ്ങലായ് തുറക്കപ്പെട്ടു .
“എന്തു മാത്രം കഷ്ടപ്പാട് സഹിച്ച് ഉണ്ടാക്കിയെടുത്തതാ , ഇപ്പൊ ആര്‍ക്കും വേണ്ടാതെ കിടക്കുന്നത് കണ്ടോ , കരിയില അടിക്കാന്‍ പോലും ആരുമില്ല .അല്ല ആരയും കുറ്റം പറയാന്‍ പറ്റില്ല , മക്കള് അവരുടെ ഭാവി നോക്കി പോയി , ഞാനില്ലാതെ അവള്‍ തനിച്ച് എത്രനാള്‍ ഇവിടെക്കഴിയും ,അവളും അവര്‍ക്കൊപ്പം പോയി . ജീവനോടെ ഇരിക്കുമ്പോള്‍ നമ്മുടെതെന്ന് കരുതുന്ന ഓരോന്നും മരണത്തോടെ നമുക്ക് അന്യമാകും, ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ ഒരാളും ആ സത്യം അറിയുന്നില്ല . ഈ പറമ്പിലെ ഓരോ മരവും ഞാന്‍ നട്ടതാണ് വെള്ളമൊഴിച് വളര്‍ത്തിയതാണ് , ഇപ്പോള്‍ അനാധരായ് നില്‍ക്കുന്നത് കണ്ടില്ലേ , എല്ലാം അത്രയേഉള്ളൂ” , ജോര്ജ്ജ് തന്‍റെ ദുഖം പറഞ്ഞു .
കുറച്ചു നേരം ആ വീടിനു ചുറ്റും നടന്നു കണ്ടതിനു ശേഷം അവര് പുറത്തേക്ക് കടന്ന് യാത്ര തുടര്‍ന്നു . അവരുടെ പെരുമ്പറ മുഴക്കവും, കരോള്‍ ഗാനങ്ങളും ഗ്രാമമാകെ ആ രാവില്‍ അലയടിച്ചു . അവരുടെ ആഹ്ലാദാരവങ്ങള്‍ കേട്ട് നായ്ക്കളും , പശുക്കളും , ആടുകളും കോഴികളും ഭയന്നു വിറച്ചു . പട്ടികളില്‍ ചിലത് തൊടല്‍ പൊട്ടിച്ച് ഇരുട്ടില്‍ ഓടി മറഞ്ഞു . എന്നാല്‍ ഒരു മനുഷ്യജീവി പോലും ആ നിഗൂഡമായ കരോള്‍ സംഘത്തിന്‍റെ സാന്നിധ്യം അറിഞ്ഞില്ല .
ഏറെ നേരം കഴിയും മുന്‍പ് സംഘം മൂന്നു വഴികള്‍ ചേരുന്ന ഒരിടത്തെത്തി . മുന്‍പേ നടന്ന അല്ലന്‍റെ വേഗത കുറഞ്ഞു . അവന്‍ വഴികള്‍ ചേരുന്ന കവലയില്‍ നിന്നു .
“എന്താടാ നീ പ്രതിമപോലെ നിന്നുകളഞ്ഞത്” , അവനൊപ്പം എത്തിയ അവരാച്ചന്‍ ചോദിച്ചു .
മരപ്പടര്‍പ്പുകള്‍ക്ക് ഇടയിലൂടെ മുഖത്തു വീണ നിലാവെളിച്ചത്തില്‍ അല്ലന്‍റെ മുഖം മ്ലാനമായ് ഇരിക്കുന്നത് അവര് കണ്ടു .
“നിനക്ക് എന്താ പറ്റിയത്” , ജോര്‍ജ് അവന്‍റെ തോളില്‍ പിടിച്ച് ചോദിച്ചു .
“ചേട്ടാ ഇവടെ വച്ചാണ് എന്‍റെ ബൈക്കിടിച്ചത് , ഞാന്‍ നല്ല സ്പീഡില്‍ ആയിരുന്നു , വളവ് തിരിഞ്ഞു ചെല്ലുമ്പോള്‍ മിന്നായം പോലെ മുന്നിലേക്ക്‌ വന്ന ലോറി ഓര്‍മ്മയുണ്ട് , പിന്നെ ഇരുട്ടായിരുന്നു എല്ലാം കഴിഞ്ഞു”, ഇടറുന്ന ശബ്ദത്തില്‍ അല്ലന് പറഞ്ഞു .
“ഇനി അതെല്ലാം ഓര്‍ത്ത്‌ വിഷമിച്ചിട്ട് എന്തു കാര്യം , മറന്നുകള” , ജോര്‍ജ് അവന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ നിറയുന്നത് കണ്ട് പുറത്തു തട്ടി ആശ്വസിപ്പിച്ചു .
“അപ്പന്‍ ബൈക്ക് മേടിച്ചു തരില്ല എന്ന് വാശിയില്‍ ആയിരുന്നു . ഞാന്‍ അശ്രധമായ് ഓടിക്കും എന്നതായിരുന്നു കാരണം . എം ബി എ യുടെ റിസള്‍ട്ട്‌ വന്നപ്പോള്‍ മോശമില്ലാത്ത മാര്‍ക്കുണ്ടായിരുന്നു . അങ്ങിനെയാണ് എന്‍റെ നിരന്തരമായ നിര്‍ബന്ധത്തിനും , അമ്മയുടെ ശുപാര്‍ശയിലുമാണ് പാതിമാനസ്സോടെ അപ്പന്‍ ബൈക്ക് എനിക്ക് മേടിച്ചു തരുന്നത്” .
“അച്ഛന്‍റെ താക്കീതുകള്‍ ഞാന്‍ അവഗണിച്ചു , പുതിയ വണ്ടി കിട്ടിയതിന്‍റെ ആവേശത്തില്‍ എല്ലാ മുന്നറിയിപ്പുകളും ഞാന്‍ മറന്നു , മൂന്നാമത്തെ ദിവസമാണ് അതുനടന്നത്”
എന്തു പറഞ്ഞ് അല്ലനെ ആശ്വസിപ്പികണം എന്നറിയാതെ ആ വൃദ്ധന്മാര്‍ നിസ്സഹായരായ് നിന്നു .
ചേട്ടാ എനിക്കെന്‍റെ വീട് വരെ പോകണം , തന്നെ പൊതിഞ്ഞു നിന്ന ദുഖത്തെ കുടഞ്ഞെറിഞ്ഞ്‌ അല്ലന് പറഞ്ഞു .
വാടാ പോകാം , അവര് പറഞ്ഞു .
IV
അവര് മൂന്നുപേരും അല്ലന്‍റെ വീടിന്‍റെ മുന്‍പില്‍ നിന്നു . ഒറ്റ നിലയുള്ള കൊച്ചുവീട്ടില്‍ നക്ഷത്രമോ , പുല്‍ക്കൂടോ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല . പൊടുന്നനെ വന്നചേര്‍ന്ന ദുരന്തത്തില്‍ നിന്ന് കരകയരാനകാതെ ആ വീട് വേദനയുടെ ചതുപ്പില്‍ ആണ്ടു നിന്നു.
അല്ലന് തന്‍റെ വീടിന് ചുറ്റും നടന്നു . വീടിന്‍റെ ജനാലകലെല്ലാം അടച്ചിരുന്നു .പിന്നെ നടന്ന് മുറ്റത്തെ കൂട്ടില്‍ ഭയന്നു നില്‍ക്കുന്ന തന്‍റെ കളിത്തോഴനായ സൈമണ്‍ എന്നെ നായയുടെ അടുത്തെത്തി . പരസ്പരവിരുധമായ ഭാവങ്ങള്‍ ആ നായയുടെ കണ്ണുകളില്‍ വന്നു മറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു . തന്‍റെ കൂടെ കളിക്കുകയും, തനിക്കെന്നും ആഹാരം തരികയും, തന്നെ സ്നേഹിക്കുകയും ചെയ്ത യജമാനനെ കുറച്ചു നാളുകള്‍ക്ക് ശേഷം കണ്ടതിലുള്ള സ്നേഹവും , ആവേശവും അതിന്‍റെ മനസ്സില്‍ തോന്നിയെങ്കിലും . അതിനൊപ്പം തന്നെ ഭയപ്പെടുത്തുന്ന എന്തോ അഭൌമമായ സാന്നിധ്യം അതിന് അനുഭവപ്പെട്ടു . മുന്‍പായിരുന്നെങ്കില്‍ കണ്ടയുടെനെ ദേഹത്ത് ചാടിക്കയറി സ്നേഹം പ്രകടിപ്പിച്ചിരുന്ന വളര്‍ത്തുനായ തന്‍റെ നീട്ടിയ കൈനോക്കി മരവിച്ചു നില്‍ക്കുന്ന കാഴ്ച അല്ലനെ വേദനിപ്പിച്ചു .
നീ പേടിക്കണ്ടാ ഞങ്ങള് പോകുകയാണ് , ഭയപ്പാടോടെ തന്നെ നോക്കി നില്‍ക്കുന്ന സൈമനോട് അല്ലന് യാത്ര പറഞ്ഞു .
മൂവര്‍ സംഘം പിന്നെയും യാത്ര തുടങ്ങി .
“പുല്‍കൂട്ടില്‍ ജാതനായ ലോകരക്ഷകനെ കാണ്മാന്‍” , ഓര്‍മ്മയില്‍ നിന്ന് ചികഞ്ഞെടുത്ത അടുത്ത പാട്ട് ജോര്‍ജ് പാടാന്‍ തുടങ്ങി . ഡ്രമ്മും , കുഴലും ,അവരുടെ പാട്ടും അവിടമാകെ നിറഞ്ഞു നിന്ന നിശബ്ദതയെ വിറപ്പിച്ചു . അസമയത്ത് പൊടുന്നനെ കേട്ട അപശബ്ദം വളര്‍ത്തു മൃഗങ്ങളെ ഭയപ്പെടുത്തി . അവ ഭയചകിതരായ് കരഞ്ഞു വിളിച്ചു . പൊടുന്നനെയുള്ള അവയുടെ കരച്ചില്‍ കേട്ട് ചിലവീടുകളില്‍ ആളുകള്‍ എണീറ്റ് ലൈറ്റുകള്‍ ഇട്ടു . എന്നാല്‍ പുറത്ത് അസ്വഭാവികമായ് അവര് ഒന്നും കാണുകയോ കേള്‍ക്കുകയോ ചെയ്തില്ല .
“ആ വളവ് കഴിഞ്ഞ് നിന്‍റെ വീടല്ലേ , നമുക്ക് അവിടെ ഒന്നു കയറാം” ജോര്‍ജ് അവറാനോട് പറഞ്ഞു .
തന്‍റെ പഴയ ഓടിട്ട മൂന്നു മുറിവീടിന്‍റെ സ്ഥാനത്ത് രണ്ടു നില വാര്‍ക്കവീടും ,മുറ്റം നിറയെ കൃസ്തുമസ്സ് അലങ്കാരങ്ങളും കണ്ട് വീട് മാറിപ്പോയോ എന്നൊരു നിമിഷം അവറാന് ശങ്കിച്ചു .
“ഗംഭീരംയിട്ടുണ്ടല്ലോ , നിന്‍റെ പെന്മാക്കളെല്ലാം യുറോപ്പിലല്ലേ , അവരായിട്ട്‌ പണിതതായിരിക്കും , ജോര്‍ജ് പറഞ്ഞു .
വീടിന്‍റെ ഇറയത്ത്‌ കുട്ടികളുടെതുള്‍പ്പടെ ഷൂസും ചെരുപ്പും കിടക്കുന്നു. .“മക്കളും , ചെറുമക്കളും , കൃസ്സ്തുമസായിട്ട് വീട്ടില്‍ വന്നിട്ടുണ്ടാകും , എന്നിട്ടും എന്‍റെയടുത്ത് വന്നില്ലല്ലോ , അവറാന്‍റെ മനസ്സ് നീറി .
“സ്വന്തമായുള്ള കുറച്ചു മണ്ണില്‍ കൃഷിചെയ്തും , മറ്റുള്ളവരുടെ പറമ്പിലും, പാടത്തും കൂലിവേല എടുത്തും , പട്ടിണികിടന്നുമാണ് രണ്ടു പെണ്മക്കളെ പഠിപ്പിച്ചത് . അവരുടെ പഠിത്തചിലവ് എന്നെക്കൊണ്ട് കൂട്ടിയാല്‍ കൂടും എന്നു തോന്നിയില്ല . ബാങ്കില്‍ നിന്നും , നാട്ടുകാരുടെ കയ്യില്‍ നിന്ന് കടം വാങ്ങിയുമാണ് ഫീസിനുള്ള പണം ഉണ്ടാക്കിയത് . അന്നെല്ലാം ഫീസ്‌ കൊടുക്കാനുള്ള സമയം ആകുമ്പോള്‍ രാത്രി ഉറക്കം പോകും , മനസ്സില്‍ തീയാണ് . അതെല്ലാം എന്‍റെ മക്കള് മറന്നോ” . വേദന ഒരാന്തലായ് അവറാന്‍റെ പുറത്തേക്ക് വന്നു .
“അവറാന് എന്തിനാണ് സങ്കടപ്പെടുന്നത് , നിന്‍റെ കെട്ടിയോള് എല്ലാ ഞായറാഴ്ചയും പള്ളി കഴിഞ്ഞ് നിന്നെ വന്നു കാണാറില്ലേ . നിന്‍റെ മക്കള് വന്നതിന്‍റെ തിരക്കിലായിരിക്കും , അവരും താമസിയാതെ നിന്നെ വന്നു കാണും” , ജോര്‍ജ് ആശ്വസിപ്പിച്ചു .
ഇവിടെ വന്നതെല്ലേ നമുക്കൊരു പാട്ട് പാടീട്ട് പോകാം , മുറ്റത്തെ കണ്ണുചിമ്മുന്ന അലങ്കാര ബള്‍ബുകളുടെ വെളിച്ചത്തില്‍ അവര് പാടി . തന്‍റെ മക്കള്‍ക്കും , താന്‍ കാണാത്ത ചെറുമക്കള്‍ക്കും വേണ്ടി അവരാച്ചന്‍ മനസ്സറിഞ്ഞു പാടി .
ഗയിട്ട് ചാരി പുറത്തിറങ്ങുമ്പോള്‍ ഒരിക്കല്‍ കൂടി തന്‍റെ പുതിയ വീട് കണ്‍ ളിര്‍ക്കെ അവരാച്ചന്‍ കണ്ടു . “എല്ലാം നാന്നയിരിക്കട്ടെ” , അവരാച്ചന്‍ മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞു .
കരോള്‍ സംഘം റബര്‍ മരങ്ങളുടെ നിഴലുലൂടെ മുന്നേറിക്കൊണ്ടിരുന്നു . നിലാവും , ഇരുട്ടും , മൂടല്‍ മഞ്ഞും ഇടകലര്‍ന്ന് അഭൌമായ ഒരു മനോഹാരിത ആഭൂപ്രദേശമാകെ വ്യാപിച്ചു കിടന്നു . അവരുടെ ശബ്ദം ഇടിമുഴക്കമായ് രാത്രിയുടെ അന്ത്യയാമത്തിലെ നിശബ്ദതയെ നിഗ്രഹിച്ചു . മായാരൂപികളുടെ ഘോഷയാത ആ ഗ്രാമത്തിലെ സങ്കീര്‍ണ്ണവും ഇടുങ്ങിയതുമായ ഇടവഴികളിലൂടെ മുന്നേറിക്കൊണ്ടിരുന്നു .
ഏറെ പുരാതനമായ ഒരു ഗംഭീര മാളികയുടെ ഗയിറ്റില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ ജോര്ജ്ജ് തന്‍റെ കൊട്ടും പാട്ടും അകാരണമായ് നിറുത്തി .
“എന്തു പറ്റി ചേട്ടാ” , അവരാച്ചന്‍ ചോദിച്ചു .
ഇവിടെ ഒന്നു കയറിയാലോ , ഒതുക്കത്തില്‍ ജോര്‍ജ് ചോദിച്ചു .
കൊണ്ട്രക്ടര്‍ പൈലിയുടെ വീട് , അവറാച്ചന്‍റെ തലയില്‍ ഒന്നു മിന്നി .
“ഓ കയറി നോക്കാം, ചേട്ടന്‍റെ ആശയല്ലേ” ഗോപ്യമായ ചിരിയോടെ അവറാച്ചന്‍ പറഞ്ഞു ,
കടന്നു പോന്ന പലവീടുകളിലും കയറാതെ ഇവിടെ മാത്രം കയറെ ണ്ടത്തിന്‍റെ കാരണം എന്താണെന്ന് മനസ്സിലാകാതെ അല്ലന് കുഴങ്ങി . എന്നിരുന്നാലും അവര്‍ക്കൊപ്പം അല്ലനും ഗയിട്ടു കടന്ന് വിശാലമായ മുറ്റവും , പൂന്തോട്ടവും ഉള്ള ആ രണ്ടു നില വീടിന്‍റെ മുന്‍പിലെത്തി . നോഹയുടെ പുരാതനമായ ജലയാനത്തിന്‍ മുന്‍പിലെന്നപോലെ മൂവര്‍ സംഘം ആ വലിയ വീടിന്‍റെ മുന്‍പില്‍ നിന്നു . ചുവന്ന വേഷധാരികളാ യ വിശേഷപ്പെട്ട അഥിതികളുടെ അസമയത്തുള്ള ആഗമനം അറിയാതെ വീട്ടുകാര്‍ ഉറക്കത്തിന്‍റെ നിഗൂഡമായ അറകളിലായിരുന്നു .
“പുണ്യരാവില്‍ ദിവ്യവെളിച്ചം ബഥ്‌ലേഹെമിലെ പുല്‍തൊട്ടിലില്‍” മനുഷ്യഗോചാരം അല്ലാത്തെ ശബ്ധതരംഗദൈര്‍ഖ്യത്തില്‍ ആ ഗാനം അവി ടെമാകെ മാറ്റൊലി കൊണ്ടു . എന്നാല്‍ മൃഗങ്ങള്‍ക്ക് ശ്രവ്യമായ ആ ശബ്ദകോലാഹലം ആ വീടിന്‍റെ പിറകിലെ പശുഫാമില്‍ മയക്കത്തില്‍ കിടന്ന പശുക്കളിലും , നൂറുകണക്കിന് കോഴികളിലും ഉല്‍ക്കടഭീതി ഉണര്‍ത്തി .
മൂവര്‍ സംഘം പാട്ട് നിറുത്തിയിട്ടും , അവയുടെ കരച്ചില്‍ നിന്നില്ല . ആ കരച്ചില്‍ അലകലായ് റബര്‍ മരങ്ങള്‍ക്കിടയിലൂടെ യാത്രചെയ്തു .
“ചേട്ടാ വീട്ടുകള്‍ ഈ ശബ്ദം കേട്ട് എനീക്കാതിരിക്കില്ല” , ചേട്ടന് ഭ്യഗ്യമുണ്ടെങ്കില്‍ ചിന്നമ്മയെ കാണാം , അവരാച്ചന്‍ അടക്കിയ ശബ്ദത്തില്‍ പറഞ്ഞു .
ജോര്‍ജ് ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല . മധുരതരമായ ഗതകാല ഓര്‍മ്മകള്‍ മനസ്സില്‍ തിരയടിച്ചു . ‘ചിന്നമ്മ’, മാളികയിലെ ചിന്നമ്മ എന്നാണ് ഞങ്ങള് അവളെ സ്കൂളില്‍ വിളിച്ചിരുന്നത്‌ . അവളുടെ ഓര്‍മ്മകള്‍ എന്‍റെ മനസ്സില്‍ എന്നും പ്രണയത്തിന്‍റെ സുഗന്ധം പരത്തിയിരുന്നു . എന്നാല്‍ അവളുടെ മുന്‍പില്‍ എത്തുന്ന ഓരോ അവസരത്തിലും ഞാന്‍ എന്‍റെ പരിമിതികള്‍ അറിഞ്ഞിരുന്നു . അവള്‍ എന്നും സാക്ഷാത്കരിക്കാന്‍ കഴിയാത്ത ഒരു സ്വപ്നം പോലെയായിരുന്നു . അവള്‍ വാനില്‍ കത്തി ജ്വലിച്ചു നില്‍ക്കുന്ന താരകമായിരുന്നു . എപ്പോഴും അവളെന്ന സ്വപ്നത്തില്‍ ഞാന്‍ അലിഞ്ഞു കിടന്നു .ഞാന്‍ പറയാതെ എന്‍റെ നിശ്ശബ്ദ പ്രണയം അവള്‍ക്ക് അറിയാമായിരുന്നോ എന്നെനിക്ക് നിശ്ചയമില്ല . എന്നാല്‍ പ്രണയം വാക്കുകളിലൂടെ അറിയുന്നതിനു മുന്‍പേ പരസ്പരം അറിയാം എന്നിരിക്കെ , ഒരു പക്ഷ എന്‍റെ പ്രണയത്തിന്‍റെ ഭാവങ്ങള്‍ അവള്‍ അറിഞ്ഞിരിക്കണം . എന്നിരുന്നാലും ഒരു സാധാരണ കൃഷിക്കാരന്‍റെ മകനില്‍ നിന്ന് മാളികയിലെ ചിന്നമായിലെക്കുള്ള അകലം ഏറെയുണ്ടെന്ന് ഞാന്‍ എന്നും ധരിച്ചു വച്ചിരുന്നു . അങ്ങിനെ ആ രഹസ്യ പ്രണയം വെളിവാക്കാന്‍ കഴിയാതെ കാലങ്ങള്‍ കടന്നു പോയി. എന്നാല്‍ ക്രമേണ അതു തന്‍റെ മിഥ്യാധാരണ മാത്രമെന്ന് ബോധ്യം വന്നപ്പോഴേക്കും അവള്‍ ശരിക്കും അകലത്തെത്തിയിരുന്നു . പിന്നീട് അവളുടെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞഞ്ഞ് ഏറെ കാലം കഴിഞ്ഞ് കാണുമ്പോഴെല്ലാം തന്നെ ഒരു വേദനനിറഞ്ഞ സുഖത്തില്‍ താന്‍ ആണ്ടുപോകുന്നു എന്നു ഞാന്‍ അറിഞ്ഞു .കാലങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടും ഒരു മാറ്റത്തിനും വിധേയമാകാതെ ആ വികാരം അങ്ങിനെതന്നെ നിലനിക്കുന്നു .
തന്‍റെ ഈ രഹസ്യ പ്രണയം , കൂട്ടുകാരനായ അവരാച്ചാണ് മാത്രമേ അറിയൂ .
ആദ്യം തെളിഞ്ഞത് അകത്തെ ലൈടറ്റായിരുന്നു . പിന്നെ മുന്‍വശത്തെ ലൈറ്റ് തെളിഞ്ഞു . വളര്‍ത്തു മൃഗങ്ങള്ടെ കരച്ചില്‍ അവരെ ഉണര്‍ത്തിയിരിക്കുന്നു . മൂവര്‍ സംഘം മുറ്റത്തെ പൂത്തുതുടങ്ങിയ വലിയ മാവിന് കീഴെ നിന്നു . ജോര്‍ജിന്‍റെ ഉള്ളം ഉദ്വേഗം കൊണ്ടു പിടച്ചു .
മുന്‍വശത്തെ വാതില്‍ തുറന്ന് പുറത്തേക്ക് വന്നത് ജോസഫ് , കോണ്ട്രാക്ടര്‍ ആയിരുന്നു , ചിന്നമായുടെ ഭര്‍ത്താവ് . ചിന്നമ്മ ഒരേഒരു മകള്‍ ആയതുകൊണ്ട് കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് ഭാര്യാ വീട്ടിലേക്ക് കുടിയേറിയ മനുഷ്യന്‍. ജോര്ജ്ജ് തുടിക്കുന്ന മനസ്സോടെ അകത്തേക്ക് നോക്കി . ഒരു നിഴലനക്കം . ഉറക്കച്ചടവോടെ ചിന്നമ്മ വാതിലില്‍ വന്നു നിന്നു .
തലനരച്ച് , ചുളിവികള്‍ വീണ് , വാര്‍ധക്യത്തിന്‍റെ എല്ലാ പരിമിതികളും ,അവശതകളും അനുഭവിക്കുന്ന ഒരു വയസ്സായ സ്ത്രീ മാത്രമായിരുന്നു ചിന്നമ്മ . എന്നാല്‍ ജോര്‍ജ് അവിടെ കണ്ടത് , വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പ് മനസ്സില്‍ പതിഞ്ഞു പോയ ചിന്നമ്മയുടെ രൂപമായിരുന്നു . ആകാശത്ത്‌ തെളിഞ്ഞു നിന്ന ഏക താരകം പോലെ , പൂക്കള്‍ നിറയെ തിങ്ങി നിന്ന ഒരു പൂചെടിപോലെ ചിന്നമ്മ നിന്നു . ആ രൂപത്തില്‍ പൂര്‍ണ്ണ ശുദ്ധതയും ,സമാനതകള്‍ ഇല്ലത്തെ സൌന്ദര്യവും അയാള്‍ കണ്ടു. ചിന്നമ്മയുടെ വാര്‍ധക്യം ഉള്‍ക്കൊള്ളാന്‍ ജോര്‍ജിന്‍റെ മനസ്സ് വിസ്സമ്മതിച്ചു .
ജോസഫ് കയ്യിലിരുന്ന ടോര്‍ച് ചുറ്റുപാടും അടിച്ചു , അനക്കമോന്നുമില്ല . എന്നാല്‍ അവരുടെ ഏറെയടുത്ത് മാവിനു താഴെ ചുവന്ന കോമാളി വേഷത്തില്‍ മൂന്നു രൂപങ്ങള്‍ നിന്നത് ജോസഫോ , ചിന്നമ്മയോ കണ്ടില്ല .അരൂപികളായ അവരെ എങ്ങിനെ കാണാന്‍ . മനുഷ്യദൃഷിഗോചരം അല്ലാത്തെ ഒരു പ്രകാശ തലത്തില്‍ അവര് നിലനിന്നു .
അവര്‍ക്കു മുന്‍പില്‍ വാതിലടച്ച് ജോസഫും , ചിന്നമയും അകത്തേക്ക് പോയി . ജോര്‍ജിന്‍റെ മുഖത്ത് ഒരു വല്ലാത്തെ പ്രഭ തെളിഞ്ഞു കത്തുന്നത് അവരാച്ചന്‍ കണ്ടു .
V
ചേട്ടാ നമുക്ക് തിരിച്ചു പോയാലോ , നേരം പുലരാന്‍ ഇനി ഏറെ സമയമില്ല , അവറാച്ചന്‍ പറഞ്ഞു .
“എടാ എനിക്ക് ഒരാഗ്രഹം , എന്‍റെ ചേട്ടനെ ഒന്നു കാണണമെന്ന് , ചേട്ടന്‍റെ വീട് വരെ ഒന്നു പോയിട്ട് നമുക്ക് തിരിച്ചു പോകാം” , ജോര്‍ജ് തന്‍റെ ആഗ്രഹം പറഞ്ഞു .
“ചേട്ടാ പാടത്തിന്‍റെ അക്കരെയല്ലേ വീട് , അവിടെ എത്തുമ്പോഴേക്ക് നേരം വെളുക്കില്ലേ” , അവരാച്ചന്‍ പിന്നെയും ജോര്‍ജ്ജിനെ നിരുല്‍ സാഹപ്പെടുത്തന്‍ ശ്രമിച്ചു .
“എടാ ഒരു കുഴപ്പവും ഉണ്ടാകില്ല , നീ ധൈര്യമായിട്ട് വാ” ,എന്നു പറഞ്ഞ് ജോര്‍ജ് മഞ്ഞു മൂടിക്കിടന്ന ഇടവഴിയിലൂടെ നടന്നു . മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെ മറ്റു രണ്ടുപേരും ജോര്‍ജ്ജിനെ അനുഗമിച്ചു .
രാത്രിയുടെ അന്ത്യയാമം അടുത്തിരുന്നു .മരപടര്‍പ്പുകളില്‍ കിളികള്‍ ഉണരാന്‍ തുടങ്ങി . മുളം കാട് ഇരുവശവും തഴച്ചുനിന്ന ഇടവഴി ചെന്നവസാനിക്കുന്നത് പാടത്താണ് . വിടവാങ്ങാന്‍ വെമ്പിനില്‍ക്കുന്ന നിലാവെളിച്ചത്തില്‍ അകലെ പാടം കാണാറായ്.
മുന്‍പില്‍ നടന്ന അല്ലന് പെട്ടെന്ന് എന്തോ കണ്ടതുപോലെ നിന്നു , ചേട്ടാ അങ്ങോട്ട്‌ നോക്കിയേ അവന്‍റെ ശബ്ദം ഇടറിയിരുന്നു . അവര് പാടത്തേക്ക് നോക്കി .
പാടം കത്തുകയാണ് . തീയുടെ ഒരു മതില്‍ പാടത്ത് ഉയര്‍ന്നു നിന്നു . തീജ്വാലകള്‍ ആകാശത്തെ നക്കിത്തുടക്കുന്നു .
അവിശ്വസനീയമായ കാഴ്ചയില്‍ അവര് മൂവരും മരവിച്ചു നിന്നു . ഉള്‍ക്കിടിലത്തോടെ അവര് മറ്റൊന്നു കണ്ടു ജ്വാലകള്‍ പാതയിലുള്ള എല്ലാറ്റിനെയും ദഹിപ്പിച്ച് മുന്നോട്ട് വരുന്നു .ഇരയെ തേടുന്ന വന്യമൃഗം പോലെ അതിന് ജീവനുള്ള ഒന്നു പോലെ പാഞ്ഞു വന്നു .
“ചേട്ടാ ചതിച്ചല്ലോ , നമ്മള്‍ എത്താന്‍ പാടില്ലത്തിടത്ത് എത്തിപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു” ,ഒരാന്തലോടെ അവരാച്ചന്‍ പറഞ്ഞു .
ഓടിക്കോ , ഭയത്താല്‍ പാതി അടഞ്ഞ ശബ്ദത്തില്‍ ജോര്‍ജ് പറഞ്ഞു .
അവര് സര്‍വശക്തിയുമെടുത്ത് ഓടി . പെട്ടെന്ന് പിറകില്‍ നിന്ന് ഒരു തീഗോളം പാഞ്ഞു വന്ന് വഴിയുടെ ഒരുവശത്തുള്ള റബര്‍ പറമ്പില്‍ കാതടപ്പിക്കുന്ന ശബ്ദത്തില്‍ വീണു ചിതറി
“ചേട്ടാ നമ്മളെ നരകത്തിലേക്ക് കൊണ്ടു പോകുമോ” , ആയാസപ്പെട്ട്‌ ഓടുന്നതിനിടയില്‍ അല്ലന് ചോദിച്ചു .
അവര്‍രേ പിന്തുടര്‍ന്ന് ഇടവഴിയിലൂടെ നരകത്തീ പാഞ്ഞു വന്നു . അതില്‍ നിന്നുല്‍ഭവിച്ച തീഗോളങ്ങള്‍ നാലുപാടും ചിതറി . അന്തരീക്ഷമാകെ ചൂടുപിടിച്ചു .നിലാവ് മറഞ്ഞ് ആകാശമാകെ തമസ്സ്പടര്‍ന്നു . അതിനൊപ്പം ഭയാനകമായ ഇരമ്പല്‍ അവരുടെ കാതുകളില്‍ വീണു . ആ ഇരമ്പല്‍ ഉത്ഭവിച്ചത്‌ ആകാശത്തുനിന്നായിരുന്നു . അവര് ഇരമ്പലിന്‍റെ ഉറവിടത്തിലേക്ക് നോക്കി .
ആകാശത്ത്‌ കറുത്ത ഒരു രൂപം അവര്‍ക്കൊപ്പം പറക്കുന്നു . പരന്നു കിടക്കുന്ന വലിയ കറുത്ത ചിറകുകള്‍ . നീണ്ടു കറുത്ത ബലിഷ്ടമായ കൈകാലുകള്‍ . കൈകാലുകളില്‍ കൊളുത്തുകള്‍ പോലെ കൂര്‍ത്തു വള ഞ്ഞ നഖങ്ങള്‍ . മുഖം മാത്രം വ്യക്തമായ് കാണാന്‍ കഴിയുന്നില്ല . ആ രൂപത്തിന്‍റെ വായില്‍ നിന്ന് തീയുടെ നദി ഒഴുകി .
“സാത്താന്‍”, ജോര്‍ജ് കിതച്ചു കൊണ്ടു പറഞ്ഞു ,
അവര് പള്ളിയിലേക്കുള്ള വഴിയിലെത്തി . സര്‍വശക്തിയുമെടുത്ത് മുകളിലേക്ക് കയറാന്‍ തുടങ്ങി . പിറകില്‍ അഗ്നിയുടെ ഒരു മഹാസമുദ്രം ഗ്രാമാമാകെ വിഴുങ്ങിക്കൊണ്ട് പ്രളയജലസമാനമായ്‌ ആര്‍ത്തിരമ്പി മുകളിലേക്ക് വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു . കറുത്തിരുണ്ട ആകാശം പാതിയോളം മറച്ച് കല്ലില്‍കൊത്തിയ ഭീമാകാരമായ പ്രതിമപോലെ ആ രൂപം നിലകൊണ്ടു .
ഒരു വിധത്തില്‍ അവര് ഓടി പള്ളിപറമ്പില്‍ കയറി . ക്ഷീണവും , കിതപ്പും കൊണ്ട് നിലത്തു വീണു . അവര് പള്ളിക്ക് മുന്‍പിലെ പുല്‍ തിട്ടയില്‍ കണ്ണടച്ചു കിടന്നു
അണപ്പിന് ശമനം വന്നപ്പോലെ അടുത്തൊരു കാല്‍പെരുമാറ്റം കേട്ടു . അവര് കണ്ണു തുറന്നു . കിഴക്ക് സൂര്യന്‍ പൊന്‍കതിര്‍ പൊഴിച്ചു നില്‍ക്കുന്നു. കടല്‍പോലെ ഇളകിവന്ന നരകതീയില്ല , ആകാശം മറച്ചു നിന്ന ഭീകരരൂപിയില്ല. ചുറ്റും വിവിധ മുഖഭാവങ്ങലുമായ് സെമിത്തേരിയിലെ അന്തേവാസികള്‍ മാത്രം .
“എവിടെയാടോ രാത്രി പോയത്” , സ്വതവേ മൌനിയും , ഗൌരവക്കാരനായ ജോര്‍ജിന്‍റെ പിതാവ് ചാണ്ടി പാപ്പന്‍ ജോര്‍ജ്ജിനോട് കയര്‍ത്തു .
പണ്ട് സ്കൂള്‍ കഴിഞ്ഞ് പാടവും , പറമ്പും കയറിനടന്ന് ഏറെ വൈകി എത്തുമ്പോള്‍ അപ്പന്‍റെ ശകാരം ഏറ്റുവാങ്ങാറുള്ള അതെ കൂസലില്ലാതെ മുഖഭാവത്തോടെ ജോര്‍ജ് ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിലത്തു നോക്കി ഇരുന്നു .
നന്നവാത്തവനോട് ഗുണദോഷിച്ചിട്ട് കാര്യമൊന്നുമില്ല എന്നെ ഭാവത്തോടെ ചാണ്ടി പാപ്പന്‍ ദേഷ്യപ്പെട്ട് സെമിത്തേരിയിലേക്ക് നടന്നു .
“എന്തിനാടോ , മോനെ , രാത്രി ഇങ്ങനെ ഇറങ്ങി നടക്കണേ” , രാത്രി മകന്‍റെ വരവും നോക്കി ഉറങ്ങാതിരുന്ന ജോര്‍ജിന്‍റെ അമ്മ പരിഭവത്തോടെ ചോദിച്ചു .
“ഓ ദൂരെയൊന്നും പോയില്ല” , ജോര്ജ്ജ് അലക്ഷ്യഭാവത്തില്‍ പറഞ്ഞു .
“”അതെ ദൂരെയൊന്നും പോയില്ലെന്ന് , പട്ടി അണക്കും പോലെ അണക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോ മനസ്സിലായി” , പല്ലില്ലാത്ത മോനകാണിച്ച് ചുമ്മാര് ഊറിചിരിച്ചു . അത് ഏറ്റുപിടിച്ച്‌ ചുറ്റും നിന്ന ചിലര്‍ അടക്കിച്ചിരിച്ചു .
“ഞങ്ങള് പോയപോലെ ഒന്നു പോകാന്‍ തനിക്ക് ഉള്ളുറപ്പുണ്ടോ , തന്‍റെ കൊള്ളികാല് വിറക്കും , മുണ്ട് നനയും , എടൊ താന്‍ പോയി കുഴിയില്‍ കിടക്ക്‌” അരിശംമൂത്ത് ജോര്‍ജ് പറഞ്ഞു .
അവര് മൂന്ന് പേരും ഒഴിച് എല്ലാവരും , സെമിത്തേരിയിലേക്ക് നടന്നു .
“ചേട്ടാ ഇതുപോലെയൊരു കിടിലന്‍ അനുഭവം ജീവിച്ചിരുന്നപ്പോള്‍ പോലും ഉണ്ടായിട്ടില്ല” , അല്ലന് ആവേശത്തില്‍ പറഞ്ഞു .
അവരുടെ ഉള്ളില്‍ ആവേശത്തിന്‍റെ തിരകള്‍ അടങ്ങിയിട്ടിലായിരുന്നു .
എടാ എന്നാ നമുക്കും പോയാലോ , ഇന്നലത്തെ ഉറക്കം ബാക്കി നില്‍ക്കുന്നു . കല്ലറയില്‍ കയറി സുഖമായ് കിടന്നുറങ്ങണം ജോര്ജ്ജ് പറഞ്ഞു .
മൂവര്‍ സംഘം സെമിത്തേരിയിലേക്ക് നടന്നു . അപ്പോഴേക്കും നേരം നാന്നായ് വെളുത്തിരുന്നു .
VI
പള്ളിയില്‍ കള്ളന്‍ കയറി എന്നൊരു വാര്‍ത്ത നാട്ടില്‍ പടര്‍ന്നു. പള്ളിയിലെ സ്റ്റോര്‍റൂമിന്‍റെ വാതില്‍ തുറന്നു കിടന്നു. കോവണി വച്ചുകയറി ഓട് ഇളക്കിയാണ്‌ കള്ളന്‍ താഴെക്കിറങ്ങിയത്. അവിടെ നിന്ന് നഷ്ടപ്പെട്ട പപ്പനിയുടെ ഉടുപ്പുകളും , ഡ്രമ്മും , കുഴലും ഗ്രാമവഴികളില്‍ പലയിടത്തു നിന്നായ് നിന്ന് കിട്ടി. വിലപിടിപ്പുള്ള പലതും ആ മുറിയില്‍ ഉണ്ടായിട്ടും, അതൊന്നും മോഷ്ടിക്കാതെ പോയ കള്ളന്‍ ഒരു പമ്പര വിഡ്ഢി ആയിരിക്കണമെന്ന് നാട്ടുക്കാര്‍ ഉറപ്പിച്ചു .
