താപമേറുന്നു ധരണിയിൽ,
തർഷമോടെ കേഴുന്നു ജാലങ്ങൾ.
കണ്ണീർ പൊഴിക്കാതെ മേഘങ്ങൾ,
മിന്നും വെട്ടത്തിൽ നീങ്ങുന്നു.
തളിരുകളുന്മേഷമില്ലാതെ,~
തലകുനിച്ചിന്നു നിൽക്കുന്നു.
സാന്ത്വനമേകുവാനൊന്നു തലോടുവാൻ,
കുളിരു മറന്നൊരു കാറ്റു മാത്രം.
ദരിദ്രനായൊഴുകുന്നു പുഴകൾ,
നനവു കൊതിക്കുമീ മണ്ണിലൂടെ.
മേനിയിൽ കിളിർക്കുന്നു ജലകണങ്ങൾ
ഉരുകുമീയുഷ്ണത്തീയാലെ.
അതിലൊരു കുടമൊന്നാവിയായി,
ഒരു മഴയായ് പെയ്തുവെങ്കിൽ;
വളരും ദാഹവും വരളും ഭൂമിയും
ഒരുമാത്ര കുളിരൊന്നനുഭവിക്കും.
