എന്നും നടന്നിടുംവഴികളിലെവിടെയോ
എന്നോ ഒരിക്കല്‍നാം കണ്ടു
പിന്നിടുംപാതയില്‍പിന്നെപരസ്പരം
പിന്നേയുംപിന്നേയും കണ്ടു
ഒന്നുമുരിയിടാതെത്രയോനാളുകള്‍
ഒരുമിഴിനോട്ടമെറിഞ്ഞു
പിന്നെക്കടന്നുപോകുന്നോരുവേളയില്‍
പുഞ്ചിരിമൊട്ടുംവിടര്‍ന്നു
ഒരുദിനംകാണാതിരിക്കുവാന്‍വയ്യാത്ത
ഒരുമൂകപ്രണയമായ് തീര്‍ന്നു
എന്നിട്ടുമെന്നിട്ടും ഒരുവാക്കുചൊല്ലാതെ
എത്രയോ കാലം നടന്നു
വഴിയിലെ പൂമരച്ചില്ലയിലയെല്ലാം
തളിരിട്ടു പിന്നെക്കരിഞ്ഞു
വേനലും വര്‍ഷവും ഹേമന്തശിശിരവും
വേഗത്തിലോടിമറഞ്ഞു
ഒരുദിനംവഴിയില്‍ പരസ്പരം കാണവേ
ആദ്യമായെന്നോടു ചൊല്ലി
‘’അവസാനയാത്രയാണീമൗനവഴികളില്‍
ഇനി നമ്മള്‍കാണുകയില്ല! ‘’
മിഴിയില്‍പൊടിയുമീയശ്രുബിന്ദുക്കളെ
മെല്ലെത്തുടച്ചവളോതി
‘’നാളെ ഞാന്‍ പോകുന്നു, ദൂരദേശത്തേയ്ക്കു-
കാണുമോയിനിയറിയില്ല’’
ഒരുവഴിയിരുവഴിയായിപ്പിരിയവേ
മനമൊന്നുതേങ്ങി ഞാന്‍ച്ചൊല്ലി
“ഒന്നുചോദിക്കട്ടെയെന്നെനീയോര്‍ക്കുമോ ?
നിന്നെഞാന്‍ സ്നേഹിച്ചിരുന്നു!
