(O.F.Pailly)

വിരഹം വിരിയും മിഴിയിൽ,
നിറയും മൗനംതേങ്ങി.
പകൽക്കൊഴിഞ്ഞു പാതിരാവിൽ,
പാലപ്പൂവിൻ മണമുതിർന്നു
പാദസ്വരത്തിൻ സ്വരമണഞ്ഞു.

വസന്തരാവിൽ ഇന്ദ്രധനുസ്സിൽ,
ശശികലയകലെയൊളിച്ചു.
നമ്രമുഖിയായ് വർണമലരായ്...
സ്വർണകപോല വദനമുണർന്നു,
നീർമിഴികളിലൂറി വിസ്മയങ്ങൾ.

വിഷാദമൗനമൊരു മാൻപേടയായ്,
മനസ്സിൻമറവിലൊളിച്ചു .
ഗന്ധർവ്വയാമം കാതോർത്തിരുന്നു
തുറക്കാൻ മറന്ന ജാലകങ്ങൾ,
മനസ്സിലുണർന്ന തിരിനാളങ്ങൾ.

ഓർമ്മകളുറങ്ങുമീയുമ്മറപ്പടിയിൽ,
പ്രതീക്ഷകൾതൻ പൊൻവെട്ടംതെളിഞ്ഞു.
പ്രദക്ഷിണവഴിയിൽ പറയാൻമറന്ന,
പരിഭവങ്ങളെയൊരുക്കിവച്ചു
പ്രണയാർദ്രയായവൾ കാത്തിരുന്നു.