(പൈലി.0.F)

 

മഴമുകിൽവന്നു മാനംകറുത്തു,
മാരിവിൽനിറഞ്ഞു നിൻമണ്ഡപത്തിൽ.
പരിപാലനത്തിൻ സ്നേഹസ്തങ്ങൾ,
പ്രതിദിനംനീട്ടുന്നു ഭൂവിലെങ്ങും.
നിന്നെമറക്കാത്ത ചിത്തങ്ങളിൽ,
മൃദുസ്വരമായ് നീയണഞ്ഞിടുന്നു

നിന്നെപ്പിരിഞ്ഞൊന്നും ചെയ്യാനില്ലയെൻ,
നീതിസ്വരൂപനാം ദൈവമേ.
നിന്നെമറച്ചുകൊണ്ടെന്ത് ചെയ്യാൻ,
നിർമ്മലനാമെൻ പിതാവേ.
നിയതിയെനിക്കായ് ചൊരിയണമെന്നും,
നിസ്തുലനാമെൻ ജീവനാഥ.

ആയിരമായിരം നാവുകളിൽ നിൻ,
ആരാധനാ മന്ത്രമുണർന്നിടുന്നു.
ദിവ്യാനുഗ്രഹം ചൊരിഞ്ഞീടുകിൽ ഞാൻ,
ആയിരമിതളുള്ള പുഷ്പമാകും.
ആത്മാവിലെന്നും നിറച്ചീടണേ നിൻ,
ത്യാഗമുണർത്തും ദിവ്യപ്രകാശം.