ഈരേഴാണ്ടു കാലമാരണ്യം പൂകുവാൻ
രാമാനുയാനം ചെയ്യും പ്രിയനാം കാന്തനെ
കൊട്ടാരത്തൂണിലെ ചിത്രാംഗനപോൽ
കണ്ണിമയാടെതെ ശോകനീരുറ്റാതെ
മംഗളം ചൊല്ലീ യാത്രയാക്കിയവൾ
ആത്മനാഥനൊപ്പം ചിത്തം പതംഗ മായ്
ആമന്ദം അനുപദമായു പറന്നവൾ
അർത്ഥിച്ചു രാമനോടു മനസ്സിങ്കൽ
ആര്യപുത്രന്റെ മാനസാബംരത്തിൽ
ആർദ്രസൂനങ്ങൾ വർഷിക്കരുതേ
വിരഹാഗ്നിയെരിയും മല്ലമിഴികളിൽ
വീണുറങ്ങും രാവിൻ സ്വാന്തനം ത്യജിച്ചവൾ
നോവൂറും നിശീഥിയിൽ നിദ്രാംഗുലിയാൽ
നാഥനിൽ മോഹ ജാലകമടക്കണേ
മധുമാരി പെയ്യും ആനന്ദനാളിൽ
മധുകാരി മറന്ന മധുമല്ലിയായവൾ
ജനകന്റെ ജനിതകരേഖകൾ പേറി
ജാനകിതൻ നിഴൽ ഛായയവൾ
മോഹഭംഗങ്ങളത്രയും മാനസച്ചില്ലയിൽ
മാല്യമായണിഞ്ഞ സഹനപ്രതീകമേ
രാമഗാഥയിലെ നായികയല്ലെങ്കിലും
രാമഭക്തരിൽ തോരാതെ പെയ്യും നോവാണു നീ
