(Sabeesh Guruthipala
കാഴ്ച മറയ്ക്കുന്നു മൗനഗീതങ്ങൾ
മാനം കാക്കുന്നു ജീവിതങ്ങൾ.
അറിയാതെ പോകുന്നു ബന്ധവും ബന്ധനങ്ങളും പിന്നെയീ കോപവും.
തിരമാല പോൽ ആർത്തലടീച്ചിടുന്നു ദുഃഖത്തിൻ പേമാരിയായൊരു പ്രണയം.
നേടുവാനായ് നേട്ടങ്ങളൊക്കെയും
ചിതയിലെരിക്കുന്നു മോഹങ്ങളായ്.
ഒടുവിലീ ചിതയിലും മോഹങ്ങൾ മാത്രമായ് അവശേഷിക്കും ഞാനെന്ന സതൃം.
കാലം പുതുക്കിയെടുക്കുന്നു കളളനാണയങ്ങളെ ദിനംപ്രതി അധികാരമോഹം ഉദിച്ചെന്നാലോ
അറിയാതെ ഞാനെന്ന ഭാവം
ഉടലെടുക്കുന്നു മനുഷൃവിപണിയിൽ വിനാശകാലേ വിപരീതമെന്നപോൽ..!!!
