വിളിച്ചുവോയെന്റെ പുറകിൽ നിന്നാരോ...
വെളിച്ചമെത്താത്ത വഴിയരികിലായ്

പകച്ചു നിൽക്കവേ പടിയിറങ്ങിയി-
ട്ടധികമായില്ല സമയമെങ്കിലും

തിരിഞ്ഞു നോക്കണോ മനസിനുള്ളിലാ-
യുയർന്ന തോന്നലായവഗണിക്കണോ?

എടുത്തിടാം നിനക്കുടമ യുള്ളവ
ഒഴിഞ്ഞു പോകിനിയിവിടെ നിൽക്കൊലാ

കരുണയില്ലാത്ത കഠോര വാക്കുകൾ
കരളിലഗ്നിയായ് പുകഞ്ഞുയരവെ,

കരയുവാൻ നീരുചുരത്തീ ലാമിഴി -
കടുതരമൊരു ശില പോലായ്മനം!

തളർന്നിരുന്നു പോയ് മരത്തണൽ തീർത്ത
മധുരിതമാകും കുളിരണിപ്പന്തൽ

അലിവുമെത്രയോ കുളുർമയുമേകി -
യവിടെയെത്രനാളൊരേ നിലനിൽപൂ

അളവെഴാത്തതാമരുമയാംസ്നേഹം
തഴുകിയെത്തിടുമിളം തെന്നലായീ..

നനയുന്നു മിഴി ഹൃദയതാളമി -
തധികവേഗമായ് തളരും മേനിയും

ഇതെന്റെയാം വിധി ഇനിയുമാരെയും
പഴിക്കുവാനില്ല പരാതിയുമില്ല

അറിയുകില്ലെനിക്ക വനിയിലെന്റെ_
യരുമയാം മാതാപിതാക്കളാരെന്നും

തെളിയുമോർമയിലൊരു ദിനംതാനാ-
കവലയിൽ കരഞ്ഞിരിക്കും നേരത്തായ്

അരികിലെത്തിയ ന്നൊരാൾകരുണയാർ -
ന്നടുത്തു വന്നതുംകരം പിടിച്ചതും

മനുഷ്യരൂപമായ് മഹാപ്രഭാവമാർ -
ന്നവതാരം പോലെയമരർ ഭൂമിയിൽ

അളവറ്റസ്നേഹം പകർന്നതിൻ കഥ
അറിഞ്ഞു പിന്നെയാവരുംദിനങ്ങളിൽ

അഗതിയെന്ന തേകരുതിയില്ലാരും
അവിടെയത്രക്കു പ്രിയതരമായീ...

അവിടമാണെന്റെയരു മയാംസ്വപ്നം
അമിതവേഗമായ് പടർന്നു പന്തലിട്ട -
തിൽവിരിഞ്ഞെത്ര നിറമാർന്ന പൂക്കൾ
അധികഭംഗിയായ് പ രി ലസിക്കവെ

കമനീയമായ കിനാക്കളെയൊന്നും
കരുതുവാൻപോലും സമയമെത്തീല ..

അവിടമാകെയൊരകിലിൻ ഗന്ധമായ്
സ്വയമെരിഞ്ഞതുമറിഞ്ഞതേയില്ല...

ഋതുഭേദങ്ങളും ദിനരാത്രങ്ങളും
ദ്രുതഗതിയാർന്നുപൊലിഞ്ഞു പോയതും

നിതാന്ത കർമത്തിൻ പ്രവാഹവേഗമായ്
പരിണതിയൊന്നുമറിയാതെപോയീ...

അതിനിടക്കെത്ര നവാഗതരെത്തീ
തണലായി നിന്നോർ പറയാതെപോയി ...

പുതിയ കാലത്തിൻ പരിഷ്കാരമെത്തീ
പഴയൊരോർമകൾ പ ടിപ്പുറത്തായി

അതിന്റെ കൂടെയി പുരാതനവസ്തു
പറയാതെ തന്നെയിറങ്ങേണ്ടതല്ലേ
പറയിപ്പിച്ചതെൻ മoയത്തമല്ലേ?