കവിതകൾ

(Saraswathi T)

അർക്കനെപ്പോലെ നീയത്യുന്നതങ്ങളിൽ
കത്തിജ്ജ്വലിക്കവെ, നിശ്ശബ്ദയായ്

അച്ചുതണ്ടിൽക്കറങ്ങുന്ന ധരിത്രിപോൽ
അത്രയ്ക്കഗാധമായ് സ്നേഹിച്ചിടാം

അരുണന്റെയാഗമനത്തിനൊപ്പംതന്നെ
ആദ്യം വിരിയുന്നനന്മലരാം

സൂര്യകാന്തിപ്പൂവുപോലെ ഞാൻനിന്നെയും
ധ്യാനിച്ചുശാന്തമായ് മന്നിൽവാഴാം!

അത്രകുളിർരശ്മിഭംഗ്യാ ചൊരിയുന്ന
ചന്ദ്രബിംബത്തിന്റെ കാന്തികാൺകെ,

അച്ചാരുതയിങ്കൽ വീണലിയുന്നൊരു
ചന്ദ്രകാന്തക്കല്ലുപോലായിടാം ....

നന്മലർനീളെത്തുളുമ്പും മരന്ദമായ്
വിണ്ണിൽ വിരിയുന്നമാരിവില്ലായ്

നിന്നിലെയുൺമയെ നന്മയെത്തന്നെയും
താഴ്മയോടെന്നും വണങ്ങിടാംഞാൻ!