മിനുമിനെ മിന്നും സംവൃതരൂപം
മണ്ണിലെ വാഴ്വിന്നടയാളം
അണിയണമാനന്ദത്തോടെന്നും
പത്നിയുമൊപ്പം പൊന്മകളും

വെള്ളിക്കസവിൻ നീലയുടുപ്പാൽ
മാമല മൂടും മഞ്ഞലകൾ
കന്യക നീയും കൈകളിലിതുപോൽ
അണിയണമീ വള ചന്തത്തിൽ

വനകല്ലോലിനി നിന്നുടെ ചാരെ
സ്വപ്നം കണ്ടു മയങ്ങീടും
മൊട്ടുകൾ തൂവുന്നരുണിമയെല്ലാം
ഒപ്പിയെടുത്തതുമീവളകൾ

ഇന്നു പൊടിച്ചോരു തളിരില നീളെ
തരള സുതാര്യത തെളിയുമ്പോൾ
എത്ര മനോഹരമെത്ര മനോജ്ഞ
മിതാരും കണ്ടുകൊതിക്കില്ലേ

പൊൻവെയിൽ മുത്തും ചോളം പോലെ
കാഞ്ചന വർണ്ണമിവയ്ക്കെല്ലാം
പുലരിയിലുണരും നവവധു നിന്നുടെ
കൈകളിലണിയാൻ കൊതിയില്ലേ

നിന്റെ വിവാഹപ്പന്തലിലാളും
അഗ്നിശലാകകൾ പോലിവയും
വർണ്ണോജ്വലമായ് നിന്നുടെയുളളിലെ
രാഗം പോലെ വിളങ്ങുന്നൂ

നിന്റെ ചിരിക്കു സമാനം വളകൾ
ഒത്തുകലമ്പി മടിക്കുന്നൂ
നിൻമിഴിനീരിനു തുല്യം തന്നീ
കൈവളയെല്ലാം മിന്നുന്നൂ

നീണ്ടുകിടക്കും ജീവിതവീഥി
പകുതിയിലേറെ താണ്ടിയവൾ
സ്വർണ്ണമലുക്കായ് നിറയുന്നീവള-
യണിയാൻ വേഗം നീയണയൂ

താലോലിക്കാൻ കൈകൾ സ്നേഹ
പ്പാലായ് മാറാൻ ഹൃദ്‌രക്തം
ഭർത്ത്രസമേതം പൂജകളനവധി
ഭദ്രം നിന്നിൽ തലമുറകൾ

അമ്പലമുറ്റത്തുത്സവമേളം
വന്നൂ ഞങ്ങൾ വളവിൽക്കാൻ
ചില്ലിക്കാശിനു വിറ്റെന്നാകിൽ
അല്ലലൊഴിക്കാം ഞങ്ങൾക്കും