ഒരു കുലുക്കം അനുഭവപെട്ടപ്പോഴാണ് ചെറിയ ഓർമ വന്നത് കണ്ണ് തുറക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല. എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നത് എന്ന് മനസിലാകുന്നില്ല. ഞാൻ മെല്ലെ കൈ ഉയർത്താൻ ശ്രമിച്ചു. പതുക്കെ കൈ എന്റെ വയറിൽ
വച്ചു. ഒന്ന് പരതി നോക്കി. അതെ എന്റെ ഓപ്പറേഷൻ കഴിഞ്ഞു. പിന്നെ ആകെ ഒരു വെപ്രാളം. കുഞ്ഞെവിടെ. ഉറക്കെ ചോദിക്കണം എന്നുണ്ട് പക്ഷെ കഴിയുന്നില്ല.
വീണ്ടും ചെറിയ കുലുക്കം. എന്നെ സ്‌ട്രെച്ചറിൽ കിടത്തി കൊണ്ട് പോകുന്നതാണ് എന്നു മനസിലായി. ഞാൻ ആരോരോടൊക്കെയോ ചോദിച്ചു എന്റെ കുഞ്ഞെവിടെ എന്ന്. ആരും മറുപടി തന്നില്ല. എന്റെ വെപ്രാളം കൂടി. പിന്നെ കണ്ണുതുറക്കാനുള്ള ശ്രമമായി. സ്‌ട്രെച്ചർ ഉരുളുന്നത് എനിക്കറിയാം. ഞാൻ ചോദിക്കുന്നത് ആരും കേൾക്കുന്നില്ലേ. എന്ത ഒന്നും പറയാത്തത് എന്നൊക്കെ ഉള്ള ചിന്തകൾ മിന്നി മറഞ്ഞു. ഉള്ളിൽ ഒരേഒരു ആഗ്രഹം. എന്റെ കുഞ്ഞിനെ കാണണം.
സ്‌ട്രെച്ചർ വീണ്ടും ഉരുളുന്നു. ഞാൻ വളരെ പ്രയാസപ്പെട്ട് കണ്ണുകൾ വലിച്ചു തുറന്നു. സിനിമകളിൽ കാണുന്നതുപോലെ ഒരുമുഖം മാത്രം ഞാൻ കണ്ടു.ഒരു മിന്നായം പോലെ . അത് എന്റെ കെട്ടിയോന്റെ മുഖമായിരുന്നു. അ മുഖം ഇപ്പോഴും എനിക്ക് ഓർമയുണ്ട്. മാസ്ക് വച്ച മുഖത്തു കണ്ണുകൾ വ്യക്തമായി കാണാമായിരുന്നു.
എപ്പോഴു കുഞ്ഞിനെ കുറിച്ചുള്ള ആധിയായിരുന്നു. വീണ്ടും കണ്ണുകൾ വലിച്ചു തുറക്കാനുള്ള ശ്രമം തുടങ്ങി. വീണ്ടും ഒരുമിന്നായം പോലെ ഞാൻ കണ്ടു. ഇപ്പോൾ ഞാൻ ലിഫ്റ്റിലാണ്. ചുറ്റും ആരൊക്കെയോ ഉണ്ട് പക്ഷെ ഞാൻ കണ്ടത് എന്റെ അമ്മയെയും അമ്മയുടെ കയ്യിൽ വെള്ള ടവ്വൽ കൊണ്ടു പുതച്ചു കരഞ്ഞു വിളിക്കുന്ന എന്റെ കുഞ്ഞിനെ. എന്റെ അമ്മ വേറെ കുട്ടിയെ എടുക്കേണ്ട ആവശ്യം ഇല്ലല്ലോ. എന്റെ കുഞ്ഞു തന്നെ ഞാൻ വീണ്ടും മയക്കത്തിലേക്ക് വീണു.
റൂമിൽ വന്നു മണിക്കുറുകൾ കഴിഞ്ഞാണ്. ബോധം വന്നത്. ആദ്യമൊക്കെ വ്യക്തമായി ഒന്നും അറിയില്ല. പിന്നീടാണ് എനിക്കൊരു മോളാണ് എന്നൊക്കെ അറിയുന്നത്. എന്തായാലും ഒരിക്കലും ഒരു പെണ്ണും മറക്കാത്തൊരോർമ. എല്ലാം നന്നായി അവസാനിച്ചു.
