ദർപ്പണപാളിക്കു നേർക്കുനേർ നിന്നൊട്ടു
ഞെട്ടി ഞാ,നെന്നുടെ പ്രതിരൂപക്കാഴ്ചയിൽ!
രൂപിണീ, നിന്നുടെ ശാലീനഭാവങ്ങൾ
കാഴ്ചയായർപ്പിച്ചതേതു സവിധത്തിൽ?
ആതങ്കതാപത്തിൽ വറ്റി വരണ്ടതോ,
കണ്ണീർനിറഞ്ഞൊരാ കണ്ണാടിപ്പൊയ്കകൾ?
അരുണിമയാർന്നൊരാ നുണക്കുഴിക്കവിളി-
ലിത്രമേ, ലഭംഗിയിന്നെന്തേ നിറയുവാൻ?
പാലൊളിപ്പുഞ്ചിരി തങ്ങിനിന്നീടുമാ,
പവിഴാധരങ്ങളിലെന്തിത്ര കാളിമ?
ഹന്ത! വിധിയുടെ ചൂളയിൽ വേവിച്ച-
താരിത്ര, വികലാംഗയായിടാൻ കാലമോ?
വക്രിച്ചു രസിക്കുന്ന പ്രതിബിംബമേ,യി-
ന്നെന്നുൾക്കാമ്പിന്നാശകൾ നീയറിഞ്ഞോ?
അവികല മോഹനഭാവങ്ങളൊക്കെയു-
മതിമോഹമാണെന്നു നീ നിനച്ചോ?
കൺമഷികൊണ്ടുകറുപ്പിച്ചതാണെന്റെ
വെള്ളിക്കുറുനിരയെന്നിരുന്നാകിലും;
കരിനിറമാർന്നൊരെന്നധരപുടങ്ങളിൽ
ശോണിമക്കൂട്ടണിഞ്ഞ,ക്ഷമയോടിതാ!
വെറുതേ തിരഞ്ഞു ഞാ,നെന്നിഷ്ട രൂപത്തെ
നിമിഷസുഖത്തിന്റെ നിർവൃതിക്കായ്!
അധികരിച്ചീടുന്ന കാലക്കുസൃതിക-
ളംഗീകരിക്കണം രൂപാന്തരങ്ങളായ്?
കാലഭേദങ്ങൾക്കുള്ളിലാഗതമായൊരീ,
ജീവിത സായാഹ്നം കൈവല്യമാകുമോ?
