(independent translation of 'a song in the front yard' by GWENDOLYN BROOKS)
എത്രയോ നാളായി ഞാനീ പൂമുഖ മുറ്റത്തായിരുന്നു.
പരുപരുത്ത, ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട, പാഴ് ച്ചെ ടി വളരുന്ന
പിന്നാമ്പുറത്തേക്കു എനിക്കു പോകേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.
ഈ പെൺകുട്ടി പനിനീർ പൂക്കളെ മടുത്തിരിക്കുന്നു.
നേരം പോക്കിനായി,
പിൻ നടപ്പാതയിലൂടെ,
അങ്ങാടിപ്പിള്ളേർ കളിക്കുന്ന
പിന്നാം പുറത്തേക്കു എനിക്കു പോകേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.
അവരടിച്ചു പൊളിക്കുന്നു.
അവരാർത്തുല്ലസിക്കുന്നു.
അമ്മ ഇതാ പുച്ഛത്തോടെ നോക്കുന്നു, പക്ഷെ സാരമില്ല.
നേരമിരുട്ടിയിട്ടും അവർക്കെവിടെയും പോകേണ്ടതില്ല.
'ജോണി മെ' ഒരു കുരുത്തം കെട്ടവളായി വളരുമെന്നു
അമ്മ പറയുന്നു.
(കഴിഞ്ഞ ശൈത്യത്തിൽ ഞങ്ങളുടെ പുറം ഗേറ്റ് ഇളക്കി വിറ്റതിനു)
'ജോർജ്' അഴിക്കുള്ളിലാകുമെന്ന്
'അമ്മ പറയുന്നു.
എന്നാൽ അത് ഒട്ടും സാരമില്ല.
എനിക്കും ഒരു കുരുത്തം കെട്ടവളായിത്തീരണം.
മുഖത്ത് ചായം പൂശി, കറുത്ത റേന്തയുള്ള
സ്റ്റോക്കിംഗ് ധരിച്ചു കൊണ്ട്, അങ്ങിനെ
നിരത്തിലൂടെ തെറിച്ചു തെറിച്ചു പോകണം.
a song in the front yard
BY GWENDOLYN BROOKS
I’ve stayed in the front yard all my life.
I want a peek at the back
Where it’s rough and untended and hungry weed grows.
A girl gets sick of a rose.
I want to go in the back yard now
And maybe down the alley,
To where the charity children play.
I want a good time today.
They do some wonderful things.
They have some wonderful fun.
My mother sneers, but I say it’s fine
How they don’t have to go in at quarter to nine.
My mother, she tells me that Johnnie Mae
Will grow up to be a bad woman.
That George’ll be taken to Jail soon or late
(On account of last winter he sold our back gate).
But I say it’s fine. Honest, I do.
And I’d like to be a bad woman, too,
And wear the brave stockings of night-black lace
And strut down the streets with paint on my face.
GWENDOLYN BROOKS (1917–2000) - ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിലെ അമേരിക്കൻ കാവ്യ ലോകത്തെ എണ്ണപ്പെട്ട കവി. പുലിറ്റ്‌സർ സമ്മാനിതയായ ആദ്യ കറുത്ത വംശജ. കറുത്ത വംശജരുടെ ജീവിതത്തെ വ്യത്യസ്ത കോണുകളിൽ നിന്നും നോക്കി കാണുകയും, സാമൂഹ്യ പ്രസക്തമായ ചോദ്യങ്ങൾ ഉന്നയിക്കുകയും ചെയ്ത ബ്രൂക്ക്സ്, തന്റെ പിൽക്കാല രചനകളിൽ, രാഷ്ട്രീയമായ നിലപാടുകൾ അവതരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു.
