കാലങ്ങൾക്കിപ്പുറം
വീണ്ടുമാ പടിവാതിലിൻ
പടികൾ ചവിട്ടി....

പൂത്തുനിന്ന വാകമരങ്ങളോ
നിരയായി നീങ്ങും തോരണങ്ങളോ
വരവേൽറ്റിരുന്നില്ല...

വിപ്ലവങ്ങളുയർന്ന
വരാന്തകളിലൊക്കെയും
വിജനത തളംകെട്ടുന്നു..

ഇരുട്ടറകൾക്കുള്ളിൽ
പൊടിപിടിച്ച പുസ്തകങ്ങളും
പരസ്പരം മൗനത്തിലാണ്...

പടിയിറങ്ങിയവർ തൻ
കലകൾ പതിച്ച ചുമരുകളും
പച്ചപ്പിൽ പുതഞ്ഞിരിക്കുന്നു...

നടുമുറ്റത്ത് നാട്ടിയ
കൊടി മരത്തിലോ
കയറുകൾ മാത്രം
ബാക്കിയായി....

നാളുകൾ കഴിയവേ
അത്രമേൽ പ്രിയപ്പെട്ടൊരിടവും
നാമാവശേഷമായ പോലെ..!

റിയ മുഹമ്മദ്‌