കവിതകൾ

മുന്നിൽ നീണ്ടൊരാ പിഞ്ചു കൈകളിൽ
ചേർത്ത് വയ്കേണ്ടതെന്ത് ?
ഭിക്ഷയോ അതോ കരുണയാൽ
സ്പടികമായ നിന്റെ വാത്സല്യമോ
ചൊല്ലു മർത്യ സമൂഹമേ?

വിശപ്പടക്കുവാനായിരന്നിടും
കുഞ്ഞു കൺകളിൽ കണ്ടതെന്തു നീ
ദയയിരക്കുന്ന മിഴികളോ അതോ
ആട്ടിയോടിക്കാനുള്ള നിന്റെ 
ഉള്ളിലെ കാട്ടുനീതിതൻ ന്യായമോ?

മൗനമായാ മിഴികൾ ചൊല്ലുന്ന നോവുകൾ
ആരുമില്ല കേൾക്കുവാനീ പരിവേദനം
പെറ്റതായയെ വിട്ടകന്നതോ
ചെറ്റുപോലും ആളലില്ലാതെ
പെറ്റു കുപ്പയിലിട്ടതോ?..

ആരു തെറ്റുകാർ, ഈ പിഞ്ചു പൈതലോ
അതോ ചീഞ്ഞുപോയൊരീ
സാമൂഹ്യ നീതിയോ?..
പുഴുവെടുത്തൊരു മൊട്ടുപോലെ
വിടർന്നു നിൽക്കുമീ വാടിയിൽ

ദേവനർച്ചിക്കുവാൻപോലും 
യോഗ്യമല്ലെന്നു-
ചൊല്ലി നുള്ളിയെറിയുന്നുവോ ?..
കാണുക നിങ്ങളെയാ മിഴികളിൽ
കേൾക്കുക നിങ്ങളാ ഹൃദയനൊമ്പരം 

ഭിക്ഷയല്ല നൽകേണ്ടതാ കുഞ്ഞുകൈകളിൽ
പിടിച്ചുയർത്തുക നിങ്ങളാ ജീവനെ
ചേർത്തുനിർത്തുക നെഞ്ചിലരുമയായ്
തുടച്ചുമാറ്റുക കണ്ണിലെ ദൈന്യത
നിറക്കുക പ്രതീക്ഷതൻ പുതുനാമ്പുകൾ...