അകലെയെങ്ങോ തെളിയുന്ന
പ്രതീക്ഷയുടെ പ്രകാശം പോല്‍
വസന്തത്തിന്‍ വര്‍ണ്ണപ്രഭയില്‍
നിരനിരയാം പുഷ്ജാലങ്ങളില്‍
ഒടുവിലെത്തും അത്യുജ്ജ്വലമാം ദ്യശ്യമായ്
നീലവാനില്‍ മന്ദം മനോഹരസൂനമായ്
വിടര്‍ന്നുയര്‍ന്നൊടുവിലീ
ശരത് കാല ഭൂമിയിലേക്ക് കൊഴിയുന്ന ഇലകള്‍ക്കൊപ്പം
ഒരു പിടിനൊമ്പരങ്ങളും, ക്ഷണമെങ്കിലും
ജീവിതത്തിന്‍, നന്‍മയുടെ
ഹരിതമാം പ്രക്യതിയുടെ മടിത്തട്ടിന്‍
വാത്സല്യത്തിന്‍
ഓർമ്മകളുമായി, ആയുസ്സറ്റിതാ
നിപതിക്കുന്നു.
ഭൂതകാലത്തിന്‍, വിഫലമായി ത്തീരും
പരിണാമത്തിന്‍ ഒരേടു കൂടി
വിസ്മ്യതിയില്‍ മറയുന്നു.
